Het was een welbesteed Paasweekeind in Ettringen, met veel lol, mooi weer en prachtige klimervaringen. De actieve instructeurs van de regio werden dit weekend op sleeptouw genomen door drie doorgewinterde 'crackclimbers': Bas, Vincent en Saskia. Zij maakten ons op zondag en maandag wegwijs in bigwall-technieken en de techniek van het spleetklimmen, maar op zaterdag begonnen we niet al te exotisch, met klimmen in zelf af te zekeren routes.
We klommen deze dag in Kottenheim. Daar liggen verschillende lage rotsmassiefjes verspreid door het bos, in een sfeer die een beetje vergelijkbaar is met Fontainebleau. Alleen bestaan de rotsen niet uit compact en afgerond zandsteen, maar uit spletenrijk basalt, met hoekige randen. De spleten maken het ideaal om te oefenen met het plaatsen van friends en hier en daar een nutje en dat was dan ook de opdracht van vandaag. Saskia en Vincent hadden in wat geschikte routes een toprope uitgehangen en daarin konden we naar hartelust oefenen met het vinden van een goed rustmoment om een zekering te plaatsen. Het voorklimmen van een op die manier uitgewerkte route is daarna geen probleem meer. Aan het einde van de middag heb ik zelfs een 5c op mobiele zekeringen geklommen, zonder de route eerst toprope uitgezocht te hebben en daar ben ik best trots op, schijtlijster als ik kan zijn.
Op zondag en maandag stonden twee heel nieuwe technieken op het oefenprogramma, artificieel (big wall-)klimmen en spleetklimmen. De moeite waard om even wat meer aandacht aan te besteden in een volgende blog, dus die twee dagen hou je nog van me te goed. Helaas was er zondag ook een minpuntje: een op zich onschuldige toprope-val van een medeklimmer eindigde in het ziekenhuis, omdat hij met zijn buik zo ongelukkig terechtkwam op een rotsrand, dat het ziekenhuis hem vasthield om direct in te kunnen grijpen mochten er inwendige bloedingen ontstaan. Gelukkig is dat scenario uitgebleven en kon hij op maandagavond mee terugrijden naar huis, waar hij nu, hopelijk snel, herstelt van zijn buikspier-kneuzing.
© van de foto: Vincent
woensdag 27 april 2011
vrijdag 22 april 2011
eindelijk ettringen
Vorig jaar namen de paasdagen een on-pasige wending; na een week dubben en praten en terugblikken en vooruitblikken besloten M. en ik toen definitief dat we de volgende Pasen niet meer samen zouden vieren. Hoewel, on-pasig; Pasen is ook opstaan en een nieuw begin en dat is het einde van een relatie zeker.
Deze Pasen is er ook iets nieuws, namelijk Ettringen. Bas en Vincent hebben voor de regio een scholingsweekend voor kader/kliminstructeurs opgezet. Nuts en friends plaatsen vormt de hoofdmoot van de scholing en het is ze gelukt om een gevarieerd programma te maken, met bigwall- en artificiële technieken op zondag en spleetklimmen op maandag.
Het belooft lekker weer te worden en ik heb er veel zin in!
Deze Pasen is er ook iets nieuws, namelijk Ettringen. Bas en Vincent hebben voor de regio een scholingsweekend voor kader/kliminstructeurs opgezet. Nuts en friends plaatsen vormt de hoofdmoot van de scholing en het is ze gelukt om een gevarieerd programma te maken, met bigwall- en artificiële technieken op zondag en spleetklimmen op maandag.
Het belooft lekker weer te worden en ik heb er veel zin in!
Geplaatst in
klimmen,
persoonlijk,
technieken
zondag 17 april 2011
avondje buiten klimmen
Het was lekker weer gisteren, maar ik had ook van alles te doen. Gelukkig had ~C nog zin om aan het eind van de middag nog te vertrekken naar Bergschenhoek. We waren om vijf uur daar en na een snelle kop koffie stonden we snel in de startblokken.
Het was vrijwel helemaal bezet aan de plaatkant, waar we ons warm gingen klimmen, maar de reliëfroute helemaal links was vrij, en dat is een goed begin. Toen we allebei weer beneden stonden, bleek dat het vanaf vijf uur vrij snel rustiger wordt in Bergschenhoek en we hebben heerlijk de ene plaatroute na de andere afgewerkt. Uiteindelijk kwamen we uit bij een bruine 6a op het meest rechtse gedeelte. Het bleek dat deze voor ons allebei niet alleen voorklimmend te eng en griezelig was, maar ook in toprope gewoon te moeilijk: de passen op het steile gedeelte bovenin lukten echt niet! ~C liet zich niet afschrikken en probeerde meteen hierna nog een 6b, ook bruin, iets verder terug naar links. Dat bleek een eitje in vergelijking met die hiervoor. Zou er iets met de waarderingen omgewisseld zijn?
Ik wilde de adrenaline van de enge 6a uit mijn lijf hebben en klom als laatste route van de dag helemaal omhoog in twee vijfjes. Als beloning kreeg ik bovenin een prachtige ondergaande zon te zien, fel-oranje-rood boven het bijna lichtgevende groen van de pas ontluikte bomen. Ik heb haar 'tot morgen!' gewenst en ze heeft zich inderdaad vandaag ook weer de hele dag laten zien. Laat de zomer maar komen!
Het was vrijwel helemaal bezet aan de plaatkant, waar we ons warm gingen klimmen, maar de reliëfroute helemaal links was vrij, en dat is een goed begin. Toen we allebei weer beneden stonden, bleek dat het vanaf vijf uur vrij snel rustiger wordt in Bergschenhoek en we hebben heerlijk de ene plaatroute na de andere afgewerkt. Uiteindelijk kwamen we uit bij een bruine 6a op het meest rechtse gedeelte. Het bleek dat deze voor ons allebei niet alleen voorklimmend te eng en griezelig was, maar ook in toprope gewoon te moeilijk: de passen op het steile gedeelte bovenin lukten echt niet! ~C liet zich niet afschrikken en probeerde meteen hierna nog een 6b, ook bruin, iets verder terug naar links. Dat bleek een eitje in vergelijking met die hiervoor. Zou er iets met de waarderingen omgewisseld zijn?
Ik wilde de adrenaline van de enge 6a uit mijn lijf hebben en klom als laatste route van de dag helemaal omhoog in twee vijfjes. Als beloning kreeg ik bovenin een prachtige ondergaande zon te zien, fel-oranje-rood boven het bijna lichtgevende groen van de pas ontluikte bomen. Ik heb haar 'tot morgen!' gewenst en ze heeft zich inderdaad vandaag ook weer de hele dag laten zien. Laat de zomer maar komen!
Geplaatst in
klimmen
vrijdag 15 april 2011
vicieuze cirkel
Tjonge, wat is het toch lastig om een blog bij te houden als je druk aan het leven bent! Het klimmen gaat erg lekker. Ik moet er nog even van genieten, want vanaf de zomer zal twee keer in de week klimmen in de hal er niet meer in zitten. Tot mijn verbazing boulder ik tegenwoordig vijven in de laddercomptitie. Ik houd het langer vol om pogingen te doen in voor mij lastigere boulders en mijn lichaamsspanning is duidelijk toegenomen sinds de gevolgde trainingen in januari en februari. Dat helpt enorm in lastige boulders. Bovendien klim ik nu vaker boulders waarbij lichaamsspanning een rol speelt en dat helpt dan weer enorm bij het sterker maken van de spieren die een rol spelen bij het instandhouden van de lichaamsspanning. Wat een leuke vicieuze cirkel!
Geplaatst in
boulderen,
klimmen,
technieken
Abonneren op:
Posts (Atom)