zaterdag 31 mei 2008

oefenen: reddingstechnieken - seilrollen-flaschenzug

Anderhalf jaar geleden heb ik een klimmaatje een seilrollen-flaschenzug zien bouwen in een werkelijk ongekend tempo. Dat was ook nodig, want een medeklimmer had een val gemaakt en het leek raadzaam hem op die plek (half in het water) niet al te lang te laten hangen. De snelheid waarmee ze dat deed, maakte enorme indruk op mij; het was duidelijk dat ze het gewoon 'in de vingers had', haar handen deden wat ze moesten doen en plotseling was daar de seilrollenflaschenzug.

Ze vertelde dat ze hem een jaar daarvoor op een C2-(of 3-)cursus tien dagen lang iedere dag had moeten doen, tot vervelens toe en dat ze 'gewoon' die handelingen weer deed.

Al een paar keer ben ik sindsdien aan het oefenen geslagen. Onder andere in oktober afgelopen jaar. Op een regenachtige middag tijdens de klimvakantie in Kroatië oefenden we reddingstechnieken op het balkon en ik bleek er niet zoveel meer van te bakken. Mijn handen deden het in ieder geval niet vanzelf. Dus ik heb weer mijn oefentouw in de woonkamer gelegd en oefende een paar avonden de seilrollenflaschenzug.

Vorige week kwam het gesprek in de hal op reddingstechnieken oefenen en prompt werd ik uitgedaagd te laten zien wat ik nog wist. Dat bleek toch weer tegen te vallen zeg.

Nu ben ik dus weer een poging aan het wagen dat ding gewoon vaak te leggen, even tussendoor. Interessante waarneming: gisteren merkte ik dat ik weer op het punt aangeland ben waar ik een half jaar geleden de motivatie verloor. Ik hoef niet meer na te denken om hem te leggen en het is dus niet leuk meer, geen uitdaging meer. Ik denk dan: ach, ik weet hem nu wel.

Inderdaad. Ik weet hem nu wel. Maar als je hem nodig hebt, is het niet meer nu en heb je er niks aan om hem geweten te hebben. In de klas zeg ik dan, zoals miljoenen meesters en juffen voor mij: "Ik moet je 's nachts wakker kunnen maken en dan moet je het half slapend nog weten."  Ik moet dus even doorzetten, anders ben ik hem over een half jaar weer kwijt.

dinsdag 27 mei 2008

klimwandje op school

Leuk, een klimwandje op je eigen school! Of zouden er alleen kinderen op mogen? Het is gisteren feestelijk in gebruik genomen.

Op youtube vond ik de dans waarmee ze het boulderwandje gewonnen hebben.

zaterdag 24 mei 2008

vrouwen en boulderen

Er hadden niet zoveel vrouwen meegedaan aan het NSK boulderen, vertelde Nurdjana (die vierde werd) gisteren in de hal. Dat bracht mijn gedachten op een artikel dat ik een paar jaar geleden las en ik beloofde haar om het op te zoeken. Ik had er over geschreven op dit weblog, dus het zoeken was niet al te veel werk, maar de link klopte niet meer. Gelukkig had ik het nog als pdf op mijn computer staan, waardoor ik het ook snel weer terugvond op het wereldwijdeweb.

Waarom zijn er zo weinig vrouwen in het boulderhok? vraagt Kim Millenaar zich af, terwijl boulderen toch juist voor vrouwen zeer geschikt is: "In de eerste plaats is boulderen veel geschikter om jezelf sociaal gunstig te positioneren. (...) Ben je (...) aan het boulderen, ben je vrij als een vogel om door de hal te dartelen en te praten met wie en wanneer je maar wilt. Een tweede punt is, en dit hebben de mannen om één of andere reden beter begrepen dan de vrouwen (de reden laat zich overigens makkelijk raden), een gordel is niet cool!"

Voor iedereen (m/v) die een duwtje in de richting van het boulderhok nodig heeft: lees het artikel.

vrijdag 16 mei 2008

vingertopjes

Lang leve de climb-on, maar zelfs regelmatig gebruik kon niet verhoeden dat ik in de afgelopen vakantie de huid herhaaldelijk van mijn vingers heb geklommen. Van de zeventien dagen vakantie heb ik er twaalf klimmend doorgebracht, dat was nog niet eerder voorgekomen en helaas, het smaakt naar meer.
nanske in Bleau
Een korte impressie: na het weekend instructie geven ging ik op koninginnedag naar Bleau, voor mijn jaarlijkse hemelvaartsbezoek aldaar. We hadden prachtig weer en er zat duidelijk verbetering in mijn prestaties: waren de drietjes vorig jaar nog echt te hoog gegrepen, deze keer klom ik ze met plezier en vooral met succes. Op naar de viertjes!

Op zondagavond vertrok het grootste gedeelte van de (kleine) groep weer naar Nederland en wij reden maandag met zijn drieën verder naar het oosten, om in Vitteaux neer te strijken. De rotsen van Saffres liggen daar op de spreekwoordelijke steenworp afstand vandaan. Weer werkte het weer hard mee om de trip tot een succes te maken en ik heb flink mijn best gedaan op vijven (vooral voorklimmend) en zessen (vooral naklimmend). Zenuwen? Ja, toch wel. Maar soms ook helemaal niet en zo klom ik niet alleen mijn eerste on-sight 5c voor, maar ik werkte ook nog eens mijn eerste voorklim-6a uberhaupt netjes uit. Ok, het gebiedje waar we op dat moment klommen (Vieux-Chateaux) was uiterst prettig behaakt en ook behoorlijk Frans gewaardeerd, maar dat mocht de pret niet drukken.
nanske in de Noord-Vogezen
Op zaterdag pakten we weer onze spullen in, om de klimvakantie af te sluiten in de Noord-Vogezen. Een leuk gebied, met maar weinig makkelijke routes, dus gelukkig was ik ingeklommen. Een enkel laag vijfje voorgeklommen en vooral vijven en zessen nageklommen; ik hoefde niet meer zo nodig, was bijna een beetje klimmoe, misschien ook omdat ik weer moest wennen aan nieuwe rots en nieuwe waarderingen. En voor het eerst na een klimvakantie vond ik het niet eens zo heel erg om naar huis te gaan. Hoewel, nog liever had ik gewoon een paar rustdagen gehad en was daarna weer verder gegaan!

foto's: Loek Timmermans en Bas van der Smeede