vrijdag 29 februari 2008

lesgeven

Lesgeven doe ik graag, ik heb er zelfs mijn beroep van gemaakt. Wat is er dan logischer, dan lesgeven en klimhobby te combineren? Dus daar ben ik nu een beetje werk van aan het maken, via het nieuwe instructeurstraject, dat ik binnen mijn regio ga volgen. Vandaag kreeg ik de materialen binnen: het lijkt wel of ik weer terug op de PABO ben :-)

woensdag 27 februari 2008

foto-jaloezie...

Ik voelde me gisteren heel klein worden, toen ik de foto's bekeek van Nick Cobbing, een Engelse fotograaf die ik via de site van DMM vond. Toevallig dus, maar ik ben helemaal verloren. Wat een prachtige foto's! Bijvoorbeeld de Noorderlicht-serie, gemaakt op de Nederlandse Schoener 'Noorderlicht', die naar Groenland voer. Adembenemend.

dinsdag 26 februari 2008

bergschenhoek

Ik was vanmiddag op Monte Cervino in Bergschenhoek. Ik had afgesproken met een collega-juf en haar vriend. Zij had nog niet eerder buiten geklommen (met eigen touw enzo), hij wel, maar alweer een tijdje geleden en niet echt bijgehouden. Zo kon ik mooi mijn instructeurs-aspiraties botvieren! We maakten twee weken geleden de afspraak en bestelden alvast zonnig lenteweer. Nou, daar was niet veel van te merken vandaag!

Om tien uur pleegden we het eerste telefoontje met elkaar. "Nee, nog maar even afwachten, ze zeggen dat het nog droog wordt. Om twaalf uur nog maar eens kijken." Maar om twaalf uur regende het nog steeds. Weer een telefoontje. Niet getreurd, we gaan er toch maar heen, besluiten we. Binnen klimmen daar is ook geen straf en als we daar maar eenmaal zijn en het wordt inderdaad droog, kunnen we alsnog van binnen naar buiten verhuizen. Ik pak mijn spullen in en hee, weer een telefoontje. S. meldt mij wat sip dat ze toch maar afziet van meegaan, want ze voelt zich eigenlijk niet lekker. Nee, met dit weer kun je ook niet even lekker in het gras in het zonnetje gaan liggen om bij te komen, inderdaad.

Dus rijdt ik even later alleen met haar vriend M. naar Bergschenhoek. Dat is wel grappig, want we kennen elkaar nauwelijks, als 'vriend van' en 'collega van' hebben we elkaar twee of drie keer de hand geschud en kort gesproken. Aan gespreksstof hebben we overigens geen tekort, met een gedeelde hobby en hetzelfde beroep.

Het is inderdaad droog als we aankomen, maar we beginnen toch maar binnen. Echt warm is het namelijk buiten nog niet. Maar nog tijdens de kop koffie waarmee we starten, begint het zonnetje al door de wolken heen te breken, mooi zo! We warmen boven in drie routes op en verhuizen dan naar buiten.

Daar krijg ik alle kans om op M. te 'oefenen', want zijn parate kennis blijkt (gek zeg, na een paar jaar...) wat weggezakt, maar het zit allemaal nog wel ergens: de touwcommando's, de halve en hele mastworp, het abseilgebeuren, even nadenken en daar is het weer: "innemen of zoiets" (touw in), "vrij of zo?" (touw vrij), "eeh, ja, ik weet het weer, nog een extra draai.... nee, dit is een ankersteek...o ja, dit is 'm." (van halve naar hele mastworp). Alle karabiners gingen netjes dicht en zelfs het inhangen van een setje ging helemaal zoals het hoorde. Bij mij zou dat allemaal echt alweer helemaal weg zijn geweest, ben ik bang...

Het was overigens toch wel behoorlijk koud, juist omdat we niet voortdurend aan het klimmen waren en lang over de touwhandelingen deden. Na drie routes en twee abseils vonden we het wel tijd voor een warme kop cappucino en hebben we de boel weer ingepakt.

Volgende keer mét S. en mét heel lekker weer. Hoewel het slechte weer ook zo zijn voordelen heeft: we hadden geen ongeduldigen achter ons, die ons getut zat waren.

zondag 24 februari 2008

lekker ding

Negentienjarige vrouwen houden van mannen die klimmen, volgens deze studie in de UK.

zaterdag 23 februari 2008

op zoek naar evenwicht

'Op zoek naar evenwicht' is de ondertitel van het boek "Klimmen" van Ronald Naar. Voor mijn verjaardag had ik een ander boek van zijn hand gekregen, "Hoge toppen vangen veel wind", en daarin wordt herhaaldelijk verwezen naar dit boek. Ik kreeg "Klimmen" gisteren van een leerling, als afscheidskado. Ze gaat verhuizen en was gisteren voor het laatst in de klas. Het is een antiquarisch exemplaar (ik weet niet eens of het boek in een nieuwuitgave te krijgen is); ze kwamen het bij het inpakken van alle dozen tegen in hun eigen boekenkast en ze wisten meteen dat het boek niet meeging naar het nieuwe huis, maar bij mij een nieuwe bestemming zou krijgen. Leuk! Ik heb er al een beetje in gebladerd en gelezen; de ondertitel kwam ik nog niet zo tegen, de hoofdtitel daarentegen wel, zelfs zonder intensief lezen trokken de beschrijvingen mij in de wereld van het klimmen in de jaren zeventig en tachtig, toen klimmen voor mij nog was beperkt tot hoogte winnen in de klimboom in onze tuin.

'Op zoek naar evenwicht' is ook wat ik de komende tijd weer een beetje actiever moet gaan doen. Gelukkig is het vakantie, maar ik voel me de laatste tijd te vaak erg leeggezogen. Ik ben gisteren zelfs weer niet gaan klimmen op mijn vaste vrijdagavond. In de komende week heb ik gelukkig de ruimte om weer wat energie op te doen, maar er liggen ook allerlei klusjes te wachten. Deels klusjes die ik al maanden uitstel (met name dingen in huis en in de tuin, maar ook dingen voor school), deels klusjes die nog wel even kunnen wachten, maar waarvan ik al weet dat die me na de vakantie, als alle gewone werkzaamheden weer beginnen, veel extra tijd zullen kosten.

Ik ben eigenlijk toe aan 'even helemaal niks', maar ik zal toch wat dingen moeten gaan ondernemen om niet na de vakantie het overzicht helemaal kwijt te zijn. Er dus staat een werkdagje gepland naast een heleboel dagen met ontspannende activiteiten. Het lijkt me dat het dan wel goed moet komen met de zoektocht naar evenwicht. Over een ruime week weet ik het.

maandag 18 februari 2008

zondagmiddagklim

Mijn vrijdagavondklim heb ik gistermiddag ingehaald, V. belde of ik zin had om te klimmen; nou, zeker wel! We klommen een 4 en een 5b en daarna doken we meteen een nieuwe 6b in. Interessante volgorde... Zowel de 5b als de 6b hadden kleine greepjes (de 5b was eerder een 5c, wat dat betrof) en ik voelde mijn onderarmen en helaas ook mijn vingers behoorlijk (lees: ik had beter op mijn voeten kunnen staan). De 6b heb ik tot tweederde kunnen klimmen, toen zat ik zo te prutsen op een pas, dat ik me uiteindelijk maar heb laten zakken. Die komt nog wel een keer. Nog wat 5b's, 5c's en een 6a (die, balen, ook niet lukte...): een lekkere klimmiddag, weliswaar zonder topprestaties, maar ik ben wel met een voldaan gevoel naar huis gefietst.

opgeknapt

Vanmiddag ga ik mijn vrijdagavondklim inhalen. Een fietstochtje met dit stralende weer is sowieso geen slecht idee en klimmen is nooit een slecht idee. Nou ja, tenzij je, zoals afgelopen vrijdag, uitgeput op de bank naar Two Brothers zit te kijken.

Ik moet echt heel moe geweest zijn, want dat was een film die ik nota bene al eens gezien had en die ik vanwege antropomorf sentiment tamelijk over het randje vond. Vooral als de film over de helft is. Die helft heb ik vrijdag dan ook maar overgeslagen. Gelukkig begon op de bbc toen QI, een favoriet programma van mij dat ik zelden zie, omdat ik dan nog in de hal ben. En ik ben er flink van opgeknapt, van dat avondje op de bank. Eens kijken of ik dat ga merken bij het klimmen vanmiddag.

zaterdag 16 februari 2008

rustig aan

Vanavond maar eens geen klimmen. Het was gelukkig een rustige week, maar zoals altijd komt nu de vermoeidheid goed los. Lekker niks doen op de bank dus, met de ogen gericht op het ene of het andere beeldscherm, of wellicht met mijn neus een boek, krant of tijdschrift. En een beetje op tijd naar bed.

zaterdag 2 februari 2008

druk

Gebeurt er niks spannends meer in jouw leven, vroeg Frans mij gisteravond in de klimhal. Huh? Nou, eeh, je klimlog blijft zo leeg!

Dat laatste klopt. Ik heb het echt bizar druk op het moment. Dat wist ik van tevoren en dat scheelt, want dan kun je plannen. En dat heb ik ook gedaan, inclusief een vrij weekend dit weekend. Het plannen behelsde wel werkdagen van een uur of tien, maar dat is best vol te houden als je helder hebt wat er tegenover staat. Maar toen kwam de post onvoorzien. Afgelopen donderdag. En daar ging mijn relatief rustige vrijdag en erger, mijn vrije zondag.

Ik voelde mezelf gisteren drie keer de energie uit mijn tenen trekken om alleen al te zorgen dat ik dingen kon doen die met mijn gewone werk op vrijdag te maken hebben. Dat is niet goed. Ik ben wél heel blij dat ik tegenwoordig voel dat ik energie aan het gebruiken ben die er niet is. Dat heb ik jarenlang heel anders gehad en er was een bijna-burn-out voor nodig, met alle ellende van dien, om dat te ontdekken.

De vierde keer dat ik energie uit mijn tenen moest trekken, was 's avonds om zeven uur, toen ik mezelf een schop moest geven om te zorgen dat ik op de fiets terecht kwam. Ik voelde me alsof ik alleen nog maar de hele avond op de bank bij het boulderhok zou kunnen zitten. Ik ben gegaan, want mijn klimavond is heilig, die laat ik niet schieten doordat ik mijn energie op school verbruikt heb, maar ik ging dit keer echt met de verwachting dat ik de hele avond op de bank bij het boulderhok zou gaan zitten. Gelukkig werd déze energietrekkerij uitbetaald en heb ik er een mooie klimavond van weten te maken.

Het gebeurt me vaker dat ik doodmoe naar de klimhal kom en juist dan een goeie avond heb. Ik vermoed dat dat komt omdat ik dan minder met mijn hoofd en meer met mijn lichaam nadenk. Als ik moe ben, gaat bij wijze van spreken de beschikbare energie vooral zitten in het blijven staan en dat is voor klimmen geen slecht uigangspunt!

Ik klom een 6a die ik vorige week begonnen was. Vorige week twee bloks, nu zonder. En ik begon een nieuwe 6a, een pittige, zo werd mij verteld. Vijf plekken waar ik te laat doorhad hoe die passage moest, vijf bloks. Na het klimmen nog een klein uurtje geboulderd en dat ging ook best lekker. Reservetankje weer een beetje bijgevuld dus!