deep water soloing in mallorca

Een aantal klimmaatjes gaat in oktober naar Mallorca. Lekker een week klimmen in de zon (tenminste, dat van die zon is wel de bedoeling, maar die werd helaas niet gegarandeerd bijgeleverd). Ik was daar graag bij geweest, maar door een foutje op het ministerie van onderwijs is de datum van de herfstvakantie twee keer heen en weer geschoven en dacht ik dat ik moest werken die week. Inmiddels is het te laat om nog goedkoop te boeken naar Mallorca en moet ik het dus in de herfstvakantie wat dichterbij zoeken.

Daarmee gaat wel een mogelijkheid voorbij om me eindelijk eens te wagen aan Deep Water Soloing. Als surrogaat is er YouTube. Er is net een film uitgekomen over DWS in Mallorca; hier is de link naar de trailer van Perfecto, DWS in Mallorca. Ze hebben ook nog een site: perfectothemovie.com.

Hmm, als ik die trailer zie en de foto's op de site, dan zou het wel eens kunnen zijn dat ik het sowieso veeeeeel te eng had gevonden. Of is dit nu omdat ik gewoon een reden wil hebben om het niet erg te vinden dat ik niet mee ga?

reel rock film tour in nederland

Ik mag graag klimfilmpjes bekijken. Wanneer er stevige muziek uit de boxjes van mijn computer komt, vergezeld van gesteun en geschreeuw, weet M. al hoe laat het is: "Heb je er weer een gevonden?"

In mijn mailbox en op diverse blogs kom ik op dit moment regelmatig iets tegen over de EOFT. Begrijpelijk, outdoor enzo, maar wat me wel verbaast is dat ik over een ander en in klimmersogen veel leuker film-evenement nauwelijks nog iets gelezen heb: de Reel Rock Film Tour. Op zaterdag 15 november komt de Reel Rock Film Tour naar Nederland (volgens mij voor het eerst) en wel in Monk in Eindhoven. Om je een idee te geven, hier is de trailer:





En als je het nog spectaculairder wilt, kijk dan ook even naar de trailer van The Sharp End, de film die in zijn geheel bij de RRFT te zien is:






Check hierna eventueel ook nog even de website van reelrocktour.com. En zet dan het evenement in je agenda: 15 november, Monk, Eindhoven.

zuidpoolexpeditie

Voor expeditienieuws moet je normaal gesproken niet op dit blog zijn, kijk daarvoor bijvoorbeeld bij mounteverest.net of bij thepoles.com. Op die laatste vond ik echter een bericht, dat één van mijn klimmaatjes vast interessant vindt (E., let op!) en misschien ook mijn lezers uit de medische hoek:

Dit seizoen gaan twee Britse student-artsen op expeditie naar de Zuidpool. Niet alleen nemen ze alle benodigde voorraden zelf mee en gaan ze een via een nieuwe route, ook zijn ze van plan onderzoeken te verrichten om daarmee meer zicht te krijgen op onder andere hun lichamelijk reakties op deze extreme inspanning en onder deze extreme omstandigheden. Maar niet zomaar: daar één van de artsen diabetes heeft, kunnen ze de reakties van een diabetespatient vergelijken met die van een niet-diabetespatient.

Hier is de pagina waar het onderzoek omschreven wordt, op hun website Extreme South. Het plaatje komt ook van hun site.

buitenlands klimmen met de iPod topo

Zelf klimmen is natuurlijk het allerbeste. Klimfilmpjes bekijken is een goede tweede. Maar ook van sommige foto's kun je heel blij worden. Gisteren kreeg ik bij wijze van kadootje-uit-Tsjechië deze foto toegestuurd. Wat een interessante wand! 't Is een beetje jammer van de omgeving, maar als je eenmaal aan het klimmen bent, merk je daar toch niets meer van. Oh, en het is ook een beetje jammer dat Tsjechië niet echt naast de deur is. Maar als je er er dan toch bent, kun je weer wel naast de deur slapen, want op dit studentencomplex (een voormalig atleten-complex) zijn delen van de flats in gebruik als hostel.

Als je nog iets verder weg gaat klimmen, in het bouldergebied Gara Gorge in de VS, hoef je geen papieren topo meer mee te nemen wanneer je toch al van plan was om je iPod of iPhone bij je te dragen. Slimmeriken hebben namelijk een prachtige topo gemaakt die je kunt raadplegen op je iPod. Je kunt door de topo heen bladeren, op kaartjes zien hoe je bij de boulders moet komen, zien hoe de lijn loopt en je krijgt ook nog een korte omschrijving van de boulder. Ik heb eerlijk gezegd geen idee waar Gara Gorge ligt, maar dat mag de pret niet drukken. Wie gaat er aan de slag met Bleau voor op de iPod? Of met België?

richard

Gisteren kwam het bericht dat een tot voor kort actieve klimmer uit onze regiogroep is overleden. Hij was al langere tijd ziek en het was ook inmiddels duidelijk dat hij die ziekte niet meer te boven zou komen. Toch komt zoiets nog onverwacht.

Tijdens mijn allereerste instructieweekend in de Ardennen, in het voorjaar van 2004, was Richard mijn instructeur. Mijn eerste nageklommen route in echte rots zou de eerste lengte van de Walter Pijler in Hotton zijn. Het sneeuwde licht en ik stond onderaan de rots te blauwbekken en te zekeren. Het voorklimmen van de route ging Richard tot zijn eigen verrassing mentaal niet heel makkelijk af, hij moest op het relais eerst een paar minuten bijkomen voordat hij mij omhoog zekerde. Hij wijtte dat zelf aan de eerste route van de dag, aan de onervaren zekeraar op de grond en niet in de laatste plaats aan de gladdigheid in verband met de sneeuwvlokken.

Een paar maanden later klom ik mijn eerste route voor. Was het toeval, dat Richard weer mijn instructeur was en dat de route die ik zou klimmen de tweede lengte van de Walter Pijler was? Richard maakte een foto toen ik net op weg was, een foto van een moment waar ik heel trots op was en de foto prijkt dan ook sindsdien in het klimmenu van mijn site.

In de herfst van dat jaar bleek, dat de golf van adrenaline die hij had gevoeld in het voorjaar, tijdens het voorklimmen van een route in de sneeuw, een heel andere oorzaak had gehad dan voorklimangst: een gezwel in de bijnier zorgde voor een verstoorde adrenalinehuishouding. Sindsdien is het niet goed gegaan met zijn gezondheid; operaties en behandelingen brachten steeds niet wat we er van hoopten. Toch was Richard vaker wel dan niet van de partij. Eerlijk over hoe het ging, maar ook met een vastbeslotenheid niet bij de pakken neer te gaan zitten. Zodra het maar even kon ging hij met zijn vriendin mee op klimweekend, naar Bleau of was hij op vrijdagavond in de hal te vinden. Het afgelopen jaar betekende dat overigens ook vaak dat hij er wel bij was, maar niet meer ging klimmen. Ik schrok twee weken geleden dan ook minder van het bericht dat de tumoren niet meer behandelbaar waren, dan van de mededeling dat Richard geen puf meer had. En toen ik gisteren op mijn telefoon zag dat er gebeld was door degene die vanuit de regio de contacten onderhield, wist ik het eigenlijk al.

De relativerende humor van Richard, de enorme hoeveelheid foto's die hij tijdens activiteiten maakte, zijn verbondenheid als instructeur met de begintijd van mijn klimmen, zijn instructeurskwaliteiten die het in ieder geval bij mij heel goed deden indertijd; het zijn de dingen die ik me van hem zal blijven herinneren. Hoewel ik nu eerst nog moet gaan beseffen dat dat er niet meer zal zijn.

update: ook Frans, REmy, Bas en Abby hebben aandacht besteed aan het overlijden van Richard.

twee dagen boulderen aan zee

Wat kan een mooi weekend toch een hoop energie geven. De lagedrukgebieden en fronten die deze zomer lijken te beheersen hadden precies het weekend van 30 en 31 augustus uitgekozen om het strand van Scheveningen met rust te laten; een beter weekend dan het afgelopen kon BAZ zich niet wensen.

Honderden klimmers vermaakten zich met honderden boulders in een lekker relaxte sfeer. Ik heb me op de vijven gestort. Misschien had ik nog een vijf+ moeten proberen, want een paar van die vijven deed ik wel erg makkelijk. Maar eerlijk is eerlijk: er was er zaterdag ook één bij die ik na 12 pogingen nog steeds niet had en die ik maar heb opgegeven, omdat mijn vingers er pijn van begonnen te doen. Ik wilde hem eigenlijk nog op herhaling gooien op zondag, maar dat is er niet meer van gekomen. Daarvoor in de plaats heb ik zondag aan een paar andere vijven gewerkt en aan een leuke dynamische sprong, die E. tijdens de clinic had geleerd. Lekker boven de mat een sprongbeweging oefenen, dat was een fijn gevoel en nog beter: ik kreeg hem te pakken! Toen ik hem eenmaal had, bleef hij lukken; een leuk gevoel: evenwicht, zweefmoment, nieuw evenwicht.

Uit dezelfde clinic (waarvan ze de deelname gewonnen had bij de verloting) kwam een dyno naar een hoge eindgreep, maar die durfde ik toch niet te proberen, drie meter boven de mat. Misschien volgend jaar. Twee dagen boulderen aan zee: ik kijk er nu al weer naar uit.