Een aantal klimmaatjes gaat in oktober naar Mallorca. Lekker een week klimmen in de zon (tenminste, dat van die zon is wel de bedoeling, maar die werd helaas niet gegarandeerd bijgeleverd). Ik was daar graag bij geweest, maar door een foutje op het ministerie van onderwijs is de datum van de herfstvakantie twee keer heen en weer geschoven en dacht ik dat ik moest werken die week. Inmiddels is het te laat om nog goedkoop te boeken naar Mallorca en moet ik het dus in de herfstvakantie wat dichterbij zoeken.
Daarmee gaat wel een mogelijkheid voorbij om me eindelijk eens te wagen aan Deep Water Soloing. Als surrogaat is er YouTube. Er is net een film uitgekomen over DWS in Mallorca; hier is de link naar de trailer van Perfecto, DWS in Mallorca. Ze hebben ook nog een site: perfectothemovie.com.
Hmm, als ik die trailer zie en de foto's op de site, dan zou het wel eens kunnen zijn dat ik het sowieso veeeeeel te eng had gevonden. Of is dit nu omdat ik gewoon een reden wil hebben om het niet erg te vinden dat ik niet mee ga?
zaterdag 27 september 2008
woensdag 24 september 2008
reel rock film tour in nederland
Ik mag graag klimfilmpjes bekijken. Wanneer er stevige muziek uit de boxjes van mijn computer komt, vergezeld van gesteun en geschreeuw, weet M. al hoe laat het is: "Heb je er weer een gevonden?"
In mijn mailbox en op diverse blogs kom ik op dit moment regelmatig iets tegen over de EOFT. Begrijpelijk, outdoor enzo, maar wat me wel verbaast is dat ik over een ander en in klimmersogen veel leuker film-evenement nauwelijks nog iets gelezen heb: de Reel Rock Film Tour. Op zaterdag 15 november komt de Reel Rock Film Tour naar Nederland (volgens mij voor het eerst) en wel in Monk in Eindhoven. Om je een idee te geven, hier is de trailer:
En als je het nog spectaculairder wilt, kijk dan ook even naar de trailer van The Sharp End, de film die in zijn geheel bij de RRFT te zien is:
Check hierna eventueel ook nog even de website van reelrocktour.com. En zet dan het evenement in je agenda: 15 november, Monk, Eindhoven.
In mijn mailbox en op diverse blogs kom ik op dit moment regelmatig iets tegen over de EOFT. Begrijpelijk, outdoor enzo, maar wat me wel verbaast is dat ik over een ander en in klimmersogen veel leuker film-evenement nauwelijks nog iets gelezen heb: de Reel Rock Film Tour. Op zaterdag 15 november komt de Reel Rock Film Tour naar Nederland (volgens mij voor het eerst) en wel in Monk in Eindhoven. Om je een idee te geven, hier is de trailer:
En als je het nog spectaculairder wilt, kijk dan ook even naar de trailer van The Sharp End, de film die in zijn geheel bij de RRFT te zien is:
Check hierna eventueel ook nog even de website van reelrocktour.com. En zet dan het evenement in je agenda: 15 november, Monk, Eindhoven.
Geplaatst in
evenementen,
film(pje)s,
klimmen
maandag 22 september 2008
zuidpoolexpeditie

Dit seizoen gaan twee Britse student-artsen op expeditie naar de Zuidpool. Niet alleen nemen ze alle benodigde voorraden zelf mee en gaan ze een via een nieuwe route, ook zijn ze van plan onderzoeken te verrichten om daarmee meer zicht te krijgen op onder andere hun lichamelijk reakties op deze extreme inspanning en onder deze extreme omstandigheden. Maar niet zomaar: daar één van de artsen diabetes heeft, kunnen ze de reakties van een diabetespatient vergelijken met die van een niet-diabetespatient.
Hier is de pagina waar het onderzoek omschreven wordt, op hun website Extreme South. Het plaatje komt ook van hun site.
Geplaatst in
evenementen,
zijpaadjes
donderdag 18 september 2008
buitenlands klimmen met de iPod topo


Geplaatst in
klimmen,
materiaal en gadgets
zondag 14 september 2008
richard

Tijdens mijn allereerste instructieweekend in de Ardennen, in het voorjaar van 2004, was Richard mijn instructeur. Mijn eerste nageklommen route in echte rots zou de eerste lengte van de Walter Pijler in Hotton zijn. Het sneeuwde licht en ik stond onderaan de rots te blauwbekken en te zekeren. Het voorklimmen van de route ging Richard tot zijn eigen verrassing mentaal niet heel makkelijk af, hij moest op het relais eerst een paar minuten bijkomen voordat hij mij omhoog zekerde. Hij wijtte dat zelf aan de eerste route van de dag, aan de onervaren zekeraar op de grond en niet in de laatste plaats aan de gladdigheid in verband met de sneeuwvlokken.
Een paar maanden later klom ik mijn eerste route voor. Was het toeval, dat Richard weer mijn instructeur was en dat de route die ik zou klimmen de tweede lengte van de Walter Pijler was? Richard maakte een foto toen ik net op weg was, een foto van een moment waar ik heel trots op was en de foto prijkt dan ook sindsdien in het klimmenu van mijn site.
In de herfst van dat jaar bleek, dat de golf van adrenaline die hij had gevoeld in het voorjaar, tijdens het voorklimmen van een route in de sneeuw, een heel andere oorzaak had gehad dan voorklimangst: een gezwel in de bijnier zorgde voor een verstoorde adrenalinehuishouding. Sindsdien is het niet goed gegaan met zijn gezondheid; operaties en behandelingen brachten steeds niet wat we er van hoopten. Toch was Richard vaker wel dan niet van de partij. Eerlijk over hoe het ging, maar ook met een vastbeslotenheid niet bij de pakken neer te gaan zitten. Zodra het maar even kon ging hij met zijn vriendin mee op klimweekend, naar Bleau of was hij op vrijdagavond in de hal te vinden. Het afgelopen jaar betekende dat overigens ook vaak dat hij er wel bij was, maar niet meer ging klimmen. Ik schrok twee weken geleden dan ook minder van het bericht dat de tumoren niet meer behandelbaar waren, dan van de mededeling dat Richard geen puf meer had. En toen ik gisteren op mijn telefoon zag dat er gebeld was door degene die vanuit de regio de contacten onderhield, wist ik het eigenlijk al.

De relativerende humor van Richard, de enorme hoeveelheid foto's die hij tijdens activiteiten maakte, zijn verbondenheid als instructeur met de begintijd van mijn klimmen, zijn instructeurskwaliteiten die het in ieder geval bij mij heel goed deden indertijd; het zijn de dingen die ik me van hem zal blijven herinneren. Hoewel ik nu eerst nog moet gaan beseffen dat dat er niet meer zal zijn.
update: ook Frans, REmy, Bas en Abby hebben aandacht besteed aan het overlijden van Richard.
Geplaatst in
klimmen,
persoonlijk
maandag 1 september 2008
twee dagen boulderen aan zee
Wat kan een mooi weekend toch een hoop energie geven. De lagedrukgebieden en fronten die deze zomer lijken te beheersen hadden precies het weekend van 30 en 31 augustus uitgekozen om het strand van Scheveningen met rust te laten; een beter weekend dan het afgelopen kon BAZ zich niet wensen.
Honderden klimmers vermaakten zich met honderden boulders in een lekker relaxte sfeer. Ik heb me op de vijven gestort. Misschien had ik nog een vijf+ moeten proberen, want een paar van die vijven deed ik wel erg makkelijk. Maar eerlijk is eerlijk: er was er zaterdag ook één bij die ik na 12 pogingen nog steeds niet had en die ik maar heb opgegeven, omdat mijn vingers er pijn van begonnen te doen. Ik wilde hem eigenlijk nog op herhaling gooien op zondag, maar dat is er niet meer van gekomen. Daarvoor in de plaats heb ik zondag aan een paar andere vijven gewerkt en aan een leuke dynamische sprong, die E. tijdens de clinic had geleerd. Lekker boven de mat een sprongbeweging oefenen, dat was een fijn gevoel en nog beter: ik kreeg hem te pakken! Toen ik hem eenmaal had, bleef hij lukken; een leuk gevoel: evenwicht, zweefmoment, nieuw evenwicht.
Uit dezelfde clinic (waarvan ze de deelname gewonnen had bij de verloting) kwam een dyno naar een hoge eindgreep, maar die durfde ik toch niet te proberen, drie meter boven de mat. Misschien volgend jaar. Twee dagen boulderen aan zee: ik kijk er nu al weer naar uit.
Honderden klimmers vermaakten zich met honderden boulders in een lekker relaxte sfeer. Ik heb me op de vijven gestort. Misschien had ik nog een vijf+ moeten proberen, want een paar van die vijven deed ik wel erg makkelijk. Maar eerlijk is eerlijk: er was er zaterdag ook één bij die ik na 12 pogingen nog steeds niet had en die ik maar heb opgegeven, omdat mijn vingers er pijn van begonnen te doen. Ik wilde hem eigenlijk nog op herhaling gooien op zondag, maar dat is er niet meer van gekomen. Daarvoor in de plaats heb ik zondag aan een paar andere vijven gewerkt en aan een leuke dynamische sprong, die E. tijdens de clinic had geleerd. Lekker boven de mat een sprongbeweging oefenen, dat was een fijn gevoel en nog beter: ik kreeg hem te pakken! Toen ik hem eenmaal had, bleef hij lukken; een leuk gevoel: evenwicht, zweefmoment, nieuw evenwicht.

Geplaatst in
evenementen,
klimmen
Abonneren op:
Posts (Atom)