donderdag 26 januari 2012

en nog maar wat statusupdates van facebook

Voor hen zonder facebook, dit was gisteren:

Een dag lang skiën, een tocht gemaakt langs vier verschillende ski-resorts in de Portes du Soleil vandaag; ik was wel vrij kapot op de laatste drie pistes terug naar Avoriaz... "We doen het rustig aan vandaag", zei de skileraar nog, en een half uur later dook hij voor de eerste keer keer off-piste, door tientallen centimeters verse sneeuw! Dat herhaalde zich een keer of vier. Ik ging bij praktisch iedere bocht rechtsom fantastisch onderuit, maar had vreselijk veel plezier (en vreselijk veel sneeuw onder mijn jas, hoera voor de sneeuwvanger!). Ook nog maar een paar lessen poeder-skiën boeken dan?

Vandaag een heerlijk dag vol zon gehad, met weer fantastische sneeuwcondities op de meeste pistes en massa's prachtige afdalingen en het ging wéér soepeler dan de voorgaande dagen. Morgen de laatste lesdag. Skileraar Pascal heeft ons met zwarte pistes gedreigd... Ik doe mijn mantra vanavond voor het slapen gaan (schattig Frans accent er zelf bij denken): "Keep your hands forward! Stroke the dog!"

(en nee, die laatste kan ik niet uitleggen, maar het is een houding-handigheidje).

maandag 23 januari 2012

weekje vrij

Misschien moet ik het blog maar even hernoemen in nanskes skilog... Ik heb namelijk een weekje geen gasten in het chalet en ik ben dus in de gelegenheid om een paar dagen skilessen te nemen. Eigenlijk had ik graag snowboardlessen willen nemen, maar toen ik gisteren bij mijn skischool ging vragen wat er mogelijk was, bleek er net deze week geen beginnerscursus te zijn. Er was wel een ski-klas op het niveau waar ik afgelopen woensdag in had meegedraaid. Tja.

Als ik nu skilessen nam, wist ik niet zeker of ik later in het seizoen nog eens geld zou willen uitgeven aan een snowboardcursus. En ik weet ook, dat als ik dit seizoen niet ga snowboarden, dat ik het dan waarschijnlijk nooit meer ga doen. Maar aan de andere kant, wilde ik ook graag bezig gehouden worden deze week. Ik zit hier zonder maatje, dus ik zou anders de hele week alleen op pad moeten. En hoewel ik mezelf in de afgelopen dagen goed had kunnen redden op de blauwe pistes, voelde ik me absoluut nog niet zeker genoeg om zelfstandig de rode af te gaan, omdat ik soms problemen had met mijn balans op de steilere of verijsde stukjes blauw.

Dus eigenlijk was de keuze snel gemaakt. Het leek me ook geen slecht idee vanwege het leggen van wat contacten, zodat ik misschien in de middag met wat anderen zou kunnen optrekken. En na vandaag ben ik enorm blij dat ik dit gedaan heb!

Allereerst verhuisde ik al na de eerste warming-up afdaling naar een nog wat meer gevorderde groep, wat natuurlijk een enorme opsteker voor het zelfvertrouwen was. Dit was de groep van de rode pistes, dus ik heb de hele ochtend rode pistes gedaan, na twee blauwe afdalingen stikvol met precies de juiste balansoefeningen en -aanwijzingen die ik nodig had. Later op de ochtend kon ik met gemak bochten draaien op een rode piste met mijn stokken horizontaal voor me en zelfs met mijn stokken onder mijn armen voor mijn borst geklemd, jippie!

Maar het tweede leuke was, dat ik in de groep kwam met twee mensen die ook in hun eentje zijn deze week. Ze zijn allebei wat ouder dan ik en een van hen, de Engelse Lynn, had ik al eens ontmoet in het cafeetje waar ik regelmatig kom. Ze is ook alleen naar Morzine gekomen en woont deze winter in het chalet van haar zoon. In de weken dat ze geen vrienden of familie over heeft, heeft ze dus net zoveel behoefte aan sikpartners als ik en wat een toeval dat we net allebei deze week, en bij dezelfde skischool, in dezelfde lesgroep terechtkomen. De ander, Martin (ook Engels), is de iets betere skiër van ons drieën en ook hij is voor langere tijd hier, tien weken. Zijn vriendin is net deze week even terug naar Engeland, dus ook hij dacht: kom, laat ik eens lessen nemen om niet steeds in mijn eentje te zijn deze week.

En er is ook nog een derde 'leuke'. De lesgroep is klein (vier man) en daarom heeft de instructeur voorgesteld dat we in plaats van twee ochtenden een hele dag op stap gaan in het hele gebied Portes du Soleil. Daar zeiden we allemaal volmondig 'ja' op, dus als het weer het toestaat, gaat dat woensdag gebeuren.

Na de les zijn we nog een uurtje of twee met zijn drieën doorgegaan. Doordat zowel Lynn als Martin hun zinnen op rode pistes hadden gezet, heb ik dus ook 's middags nog vrolijk allemaal rode afdalingen gedaan. Zonder problemen! Als dat zo doorgaat, ben ik benieuwd waar deze week gaat eindigen...

zondag 22 januari 2012

schoonmaken

Op zaterdag is het hard werken geblazen in mijn chalet. De vertrekkende gasten hebben als het goed is om tien uur hun kamers verlaten en vanaf dan is het een race tegen de klok om alles gedaan te krijgen voordat om twee uur de nieuwe gasten aankomen.

Ik begin meestal met de woon-/eetkamer. Die wordt extra goed gestofzuigd en grondig gedweild, de stoelen worden afgenomen, de kussens opgeschud en ik maak de salontafel netjes, met alle relevante informatie over Morzine overzichtelijk geordend. Vaak zet ik alvast de glazen, de kopjes en het lekkers klaar voor de ontvangst 's middags en daarna kan ik de kamers doen. Dat is het meeste werk van de zaterdag en ik vind het het vervelendste klusje van alles. Het duurt lang (ik ben een kwartier bezig per kamer) en ik vind het zwaar werk: bedden afhalen, dekbedhoezen afhalen, alles in de waszakken voor de wasserij en vervolgens het hele riedeltje andersom, met strakgespannen lakens (geen matrasovertrekken, maar echte vierkante lakens...) en dekbedden die netjes in de hoes zitten. Het stapelbed kost de meeste tijd. Gelukkig ontdekte ik vorige week dat het een stuk makkelijker gaat wanneer je het bed eerst van de wand afschuift, zodat je er omheen kunt lopen...

Ik vind gelukkig schoonmaken geen vervelend werk en ik doe de meeste dingen dagelijks, waardoor het inmiddels al bijna zonder erbij na te denken gaat en de klus op zaterdag heel erg binnen de perken blijft. Zo is het wonderbaarlijk om te merken hoe schoon een wc blijft als je die iedere dag poetst! OK, er gaat opgeteld wel wat meer tijd in zitten dan wanneer je het eens in de, eeh, nou ja, laten we zeggen, zoveel tijd doet, maar het gaat zoveel gemakkelijker! Ga ik het volgend jaar overnemen thuis? Neuh, ben toch bang van niet :-)

Het leukste is het koken en het contact met de gasten. Ik heb het al vier weken enorm getroffen met mijn gasten. Ik zou bijna gaan denken dat dat normaal is, maar ik kwam gisteren twee chalethosts tegen die al drie weken opeenvolgend gasten hadden met allerlei speciale wensen voor het eten, die ze niet al bij de boeking bekend hadden gemaakt. Deze week een groep van 16 man, met veganistische wensen, vegetarische wensen, een lactose-intolerantie, iemand die wel vlees eet maar geen vis, iemand die geen champignons en uien kon eten en ook nog een paar normale eters. Ik denk dat ik mijn menu had omgegooid en voor iedereen veganistisch was gaan koken, met wat vulling van worstjes hier en daar voor de verstokte vleeseters. Alleen misschien had dat dan weer niet zo goed gepast in de verwachting van het wat luxere driegangendiner... :-)

De foto's maakte ik gisteren voor Skichalets.nl om de piste achter het chalet te benadrukken.

zaterdag 21 januari 2012

skiles

Het heeft gisteren en vannacht weer flink gesneeuwd, na een week prachtig wintersportweer. We hadden tot gisteren strakblauwe luchten, fijne temperaturen en over het algemeen heerlijke sneeuw op de pistes; de gasten van deze week hadden geluk! Behalve dan met hun laatste dagje, maar toen ze gisteren besneeuwd en nat thuiskwamen na een ochtend skiën met slecht zicht, hebben we er gewoon een leuke laatste middag van gemaakt, met Vin Chaud, appeltaart en warme choco voor de kinderen.

Ik vind het ondertussen heerlijk om 'op wintersport' te zijn en niet alles in een of twee weken te hoeven proppen! Tien dagen geleden bond ik voor het eerst weer de ski's onder, na een jaar of tien, en ik had mezelf twee uur prive-les cadeau gedaan. Van het eerste onwennige bochtje in iets wat niet eens een bocht in Pflug (eeh, chasse neige dus) mocht heten in (iets meer dan) twee uur tijd naar de oude vertrouwde parallel-bochtjes met de stokken. Zo grappig om te merken dat je lijf je hoofd gewoon minstens acht stappen vooruit is; Instructeur Patrice had allemaal trucjes om een bepaalde lichaamshouding tevoorschijn te toveren en omdat ik het jaren geleden allemaal al geleerd en geoefend had, werden er allerlei bewegingen wakker die zomaar goed gingen, zonder dat ik er over na hoefde te denken. Dat nadenken kon ik sowieso beter laten, nadenken over motoriek is niet echt een aanrader voor vlotte vooruitgang.

Afgelopen woensdag mocht ik ook nog een ochtend met een groepsles meedoen. Lily heeft daar nog een paar balans-puntjes op de i gezet en we hebben carve-turns geoefend, die waarbij je echt helemaal NIETS hoeft te doen om de bocht te maken, behalve de juiste houding aannemen. Leuk-leuk-leuk! Ik kan weer even vooruit de komende tijd.

Op de foto hiernaast kun je het dak van mijn chalet zien. Tussen mijn hoofd en de boom zijn twee chalets direct aan de piste, het chalet daarachter is het chalet waar ik mijn gasten ontvang. Ik skiede na deze foto omlaag, om de boom heen het pad af, en belandde in de achtertuin :-)

©van de foto's: Patrice van easy2ride

zondag 1 januari 2012

gelukkig nieuwjaar!

Mijn gasten zitten aan het ontbijt plannen te maken voor hun eerste skidag, er ligt nog steeds een dik pak sneeuw, de zon probeert door de wolken heen te schijnen: de eerste dag van 2012 ziet er veelbelovend uit. Ik wens iedereen een prachtig 2012, met mooie dromen en veel gelegenheden om ze te leven.