weekje vrij

Misschien moet ik het blog maar even hernoemen in nanskes skilog... Ik heb namelijk een weekje geen gasten in het chalet en ik ben dus in de gelegenheid om een paar dagen skilessen te nemen. Eigenlijk had ik graag snowboardlessen willen nemen, maar toen ik gisteren bij mijn skischool ging vragen wat er mogelijk was, bleek er net deze week geen beginnerscursus te zijn. Er was wel een ski-klas op het niveau waar ik afgelopen woensdag in had meegedraaid. Tja.

Als ik nu skilessen nam, wist ik niet zeker of ik later in het seizoen nog eens geld zou willen uitgeven aan een snowboardcursus. En ik weet ook, dat als ik dit seizoen niet ga snowboarden, dat ik het dan waarschijnlijk nooit meer ga doen. Maar aan de andere kant, wilde ik ook graag bezig gehouden worden deze week. Ik zit hier zonder maatje, dus ik zou anders de hele week alleen op pad moeten. En hoewel ik mezelf in de afgelopen dagen goed had kunnen redden op de blauwe pistes, voelde ik me absoluut nog niet zeker genoeg om zelfstandig de rode af te gaan, omdat ik soms problemen had met mijn balans op de steilere of verijsde stukjes blauw.

Dus eigenlijk was de keuze snel gemaakt. Het leek me ook geen slecht idee vanwege het leggen van wat contacten, zodat ik misschien in de middag met wat anderen zou kunnen optrekken. En na vandaag ben ik enorm blij dat ik dit gedaan heb!

Allereerst verhuisde ik al na de eerste warming-up afdaling naar een nog wat meer gevorderde groep, wat natuurlijk een enorme opsteker voor het zelfvertrouwen was. Dit was de groep van de rode pistes, dus ik heb de hele ochtend rode pistes gedaan, na twee blauwe afdalingen stikvol met precies de juiste balansoefeningen en -aanwijzingen die ik nodig had. Later op de ochtend kon ik met gemak bochten draaien op een rode piste met mijn stokken horizontaal voor me en zelfs met mijn stokken onder mijn armen voor mijn borst geklemd, jippie!

Maar het tweede leuke was, dat ik in de groep kwam met twee mensen die ook in hun eentje zijn deze week. Ze zijn allebei wat ouder dan ik en een van hen, de Engelse Lynn, had ik al eens ontmoet in het cafeetje waar ik regelmatig kom. Ze is ook alleen naar Morzine gekomen en woont deze winter in het chalet van haar zoon. In de weken dat ze geen vrienden of familie over heeft, heeft ze dus net zoveel behoefte aan sikpartners als ik en wat een toeval dat we net allebei deze week, en bij dezelfde skischool, in dezelfde lesgroep terechtkomen. De ander, Martin (ook Engels), is de iets betere skiër van ons drieën en ook hij is voor langere tijd hier, tien weken. Zijn vriendin is net deze week even terug naar Engeland, dus ook hij dacht: kom, laat ik eens lessen nemen om niet steeds in mijn eentje te zijn deze week.

En er is ook nog een derde 'leuke'. De lesgroep is klein (vier man) en daarom heeft de instructeur voorgesteld dat we in plaats van twee ochtenden een hele dag op stap gaan in het hele gebied Portes du Soleil. Daar zeiden we allemaal volmondig 'ja' op, dus als het weer het toestaat, gaat dat woensdag gebeuren.

Na de les zijn we nog een uurtje of twee met zijn drieën doorgegaan. Doordat zowel Lynn als Martin hun zinnen op rode pistes hadden gezet, heb ik dus ook 's middags nog vrolijk allemaal rode afdalingen gedaan. Zonder problemen! Als dat zo doorgaat, ben ik benieuwd waar deze week gaat eindigen...