opletten

Instructie geven in klimmmen is behalve instrueren veel opletten geblazen. Dat laatste viel me afgelopen weekend al gemakkelijker dan twee weken geleden op Bergschenhoek. Toen werd ik echt moe van het voortdurende alles in de gaten moeten hebben. Ik probeerde zondagavond op de terugweg aan L. uit te leggen wat het verschil was, ik kon er toen mijn vinger niet helemaal op leggen. Maar ik geloof dat ik het nu heb: het is makkelijker om op te letten, als je weet waarop je moet letten.

In Bergschenhoek was ik nog heel erg aan het ontdekken wat er allemaal te controleren was en de onzekerheid over of ik alles wel 'had', maakte dat ik voordurend bezig was behalve mijn cursisten ook nog mezelf te controleren of ik inderdaad alles wel gecontroleerd had. Daardoor was ik eindeloos de cursisten en ook nog eens eindeloos mezelf af aan het checken per handeling en per stuk materiaal. Dit weekend was er meer rust, ik wist beter wat ik moest zien en waar ik op moest letten en daardoor lukte het me ontspannener te controleren. En wat vooral de winst was: ik kon onthouden wat ik al ge-double-checked had, zodat dat niet drie, vier, vijf keer hoefde. En daarna nog eens.

instructie in dave

Sommige mensen vinden Dave een vreselijk klimgebiedje, vanwege de weg en de spoorlijn, die de hele dag hinderlijk aanwezig zijn. Ik probeer me af te sluiten voor het geluid en voel me klimmend als een vis in het water in Dave. Ik houd van de rots daar, ik kan echt genieten van de routes en negeer als ik boven ben de weg en de spoorlijn en kijk met de bochten in de Maas mee naar het Ardense landschap dat zich voor me uitstrekt.

Het genieten werd afgelopen weekend extra makkelijk gemaakt, doordat de zon en de temperatuur geheel belangeloos hun medewerking verleenden. Een leuke groep mensen om het geheel te completeren en voilá, een beter begin van de vakantie had ik me niet kunnen wensen.

Op zaterdag zat ik lekker in het zonnetje bovenop het massief, terwijl cursist R. onder mijn toeziend oog zijn medecursist (en in het dagelijks leven collega) S. omhoog zekerde. We voerden een ontspannen gesprekje en toen werd mij toevertrouwd dat zij mijn weblog hadden gelezen, over leren klimmen via de NKBV, nog voordat ze inschreven voor deze beginnerscursus. Pas tijdens de cursus ontdekten ze dat ik dezelfde was, als degene van wie het weblog was. Brrr, wat een exposure, zo'n weblog :-)

Zondag was er nog steeds veel zon, maar dit keer met een verkoelend windje er bij. De instructiedag ontrolde zich met een vergelijkbaar patroon als de dag ervoor: ik klom lekker onspannen de drietjes voor en op de standplaats liet ik mijn naklimmer net doen alsof hij/zij alleen stond: wat doe je dan? Ook nu weer gezellige gesprekken op de standplaatsen, met dame M. en heer M. dit keer en natuurlijk genieten van het klimmen, de zon en het uitzicht. Zo, dat weet ik dan ook weer: instructieweekenden zijn ook leuk vanuit de andere kant van de instructie.

binnen en buiten

In de hal zit ik lekker op stoom. Dat wat ik doe in de 6b's begint langzamerhand al wat meer op klimmen te lijken dan op ploeteren!

Ik stap al een paar weken op vrijdagen in tenminste één en meestal in meerdere 6b's. Niet in alle routes kom ik even ver, maar dat mag de pret niet drukken, zeker niet omdat er ook een paar routes zijn waar ik een aardig eind in gevorderd ben. Twee routes heb ik al praktisch uitgeklommen, maar ik merk dat het route-uithoudingsvermogen in zo'n zes aardig op de proef wordt gesteld.

Buiten, voorklimmend, gaat het wat minder 'op stoom'. Afgelopen zondag was ik in Bergschenhoek en ik bibberde weer eens mijn weg naar boven in de 5b's. Gelukkig ga ik over een week tien dagen lang de rotsen in, dat zal ze leren, die zenuwen! Eerst de boulders in Bleau, daarna routes in de Bourgogne en de Elzas.

Aankomend weekend ga ik ook nog naar Dave in België, waar ik mijn eerste instructeursstage loop in echte rots. Ik ben benieuwd wat dat voor effect heeft op mijn mentale gesteldheid.

ongezonde waterfles?

Waterflessen en -zakken moet je goed schoonmaken en er moeten geen restjes oud water in zitten wanneer je ze bijvult. Die informatie is bekend. Toen ik dus de kop van dit artikel over ongezonde waterflessen zag, dacht ik dat het daarover zou gaan. Maar nee. Het blijkt te gaan om het plastic waarvan bijvoorbeeld de Camelbakfles en de bekende Nalgene flessen gemaakt zijn, polycarbonaat of Bisfenol-A (BPA).

Nalgene heeft aangekondigd te stoppen met de levering van polycarbonaat flessen en de focus te richten op hun flessen die uit andere plastics gemaakt zijn. Er zijn al langer vraagtekens bij de gezondheidseffecten van het plastic polycarbonaat en net deze week zijn er nieuwe publicaties naar buiten gekomen die bevestigen dat er risico's zijn voor de gezondheid bij het gebruik van Polycarbonaat-producten.

Nalgene bestrijdt overigens dat deze gezondheidsrisico's ten grondslag liggen aan hun besluit, zij blijven van mening dat het gebruik van dit plastic in deze vorm geen gezondheidsrisico's met zich mee brengt. Zij willen slechts tegemoet komen aan de vraag van consumenten die wél bezorgd zijn over het gebruikte plasic in de flessen en er gingen al meerdere bedrijven en ondernemingen hen voor. In het eerstgenoemde artikel staan allerlei links met meer informatie.

bloggen...

Oei, ik ben al twaalf dagen stil hier op mijn blog. Ik hoop maar niet dat mijn lezers denken dat ik nu helemaal ingestort ben, na al die hints van drukdrukdruk...

Maar nee, zoals ik hier en eigenlijk ook in mijn laatste postje al meldde, gaat het steeds een beetje beter met het 'handelen' van de druk(te). Wellicht komt dat ook doordat ik veel tijd in probeer te ruimen voor klimmen, máár: dat gaat dan wel weer ten koste van het schrijven erover :-) Om het goed te maken, doe ik er vanavond twee.

gear tags revisited

Ik blogde een tijdje geleden over een initiatief om het ter ziele gegane tags4 te vervangen. Naar nu blijkt heeft degene die dat heeft opgezet aan enkelen wél, maar aan meer mensen níet geleverd (en wel hun centjes gekregen...), zonder hierover inlichtingen te verschaffen. Hier op UKClimbing kun je er meer over lezen.

uitrustweekend

In ons kleine tuintje zijn een paar druppels regen gevallen, maar vaker nog heb ik vandaag de zon gezien. Ik zou eigenlijk gaan klimmen in België dit weekend, maar ik heb dat vorig weekend afgezegd. De doordeweekse bezigheden vragen veel energie, zoals ik hier afgelopen week al berichtte. Ik hield een slag om de arm toen ik het afzegmailtje schreef, maar toen ik gisteren informeerde of er toch nog een plekje op de achterbank over was, bleek dat de overgebleven drie klimmers hadden besloten, met het weerbericht in hun achterhoofd, ook thuis te blijven. Of dat helemaal terecht is gebleken, vraag ik me af, maar goed, het westen van Nederland is niet het Zuid-Oosten van België, dus wie weet.

In ieder geval heb ik vandaag ongelooflijk lekker rustig aan gedaan, met veel leestijd, veel computertijd en veel tijd onder de douche. En uitslapen tot half twaalf.

Gisteren ging het onverwacht goed in de klimhal. De afgelopen weken merkte ik heel goed dat er andere zaken waren die mijn aandacht vroegen en ik nam noodgedwongen genoegen met slecht voetenwerk en snel verzurende armen. Dat ik desondanks in de 6a's en 6b's heb geploeterd, leek zich gisteren uit te betalen, de 5c's waren 'makkelijk' en het eerste stuk van een boulder waar ik twee weken geleden telkens uitgleed, was ineens een piece-of-cake. Ik merkte al bij de eerste route dat mijn zwaartepunt weer daar zat waar het bij het klimmen het meest praktisch is (laag dus) en dat ik mijn voeten gebruikte. Lekker gevoel.

Ik merk wel dat het steeds moeilijker wordt om met één keer in de week klimmen aan de eisen van moeilijke routes tegemoet te komen. Ik klim nu wel zessen, maar ik ben echt nog geen zessenklimmer.