weekje nederland

Nog een dagje cursus en dan kom ik een weekje naar Nederland (of iets langer als het nodig is). En ik heb al door dat ik iedere dag 27 uur nodig heb om iedereen te gaan zien én lekker veel tijd met ~C door te kunnen brengen :-)

Ik kom naar Nederland vanwege een sollicitatie en omdat ik voor mijn instructeurslicentie een EHBBO-nascholing moet volgen op de kaderdag. Ik heb gesolliciteerd bij www.skichalets.nl en heb volgende week een gesprek. Ik hoop heel erg dat dat wat gaat worden, omdat het veel combineert van wat ik leuk vind: koken, het mensen naar de zin maken, zelfstandigheid en de bergen.

Na die ongetwijfeld drukke dagen in Nederland, ga ik weer terug naar Ronda, ik heb de taalcursus verlengd met nog een paar weken. Het Spaans leren op deze manier gaat zo ontzettend snel! Vooral omdat er ruim twee uur conversatie per dag is, waarin je meteen in de praktijk brengt wat je 's morgens hebt geoefend tijdens de grammaticalessen. Tot en met half december worden alle werkwoordsvormen behandeld én krijgen we de basis van het gebruik mee en dat wil ik gewoon niet missen. Bovendien heb ik het hier erg naar mijn zin en begin ik steeds meer mensen beter te kennen.

Vanavond ga ik uit met een deel van mijn lesgroep, tapas eten (en copas of cañas drinken). Jammer genoeg regent het al de hele dag van tijd tot tijd en dat zal vanavond niet veel beter zijn. Dat betekent dat het rustig zal zijn in de stad, want de Rondanezen blijven bij regen liever binnen in hun huis en eigenlijk is dat wel jammer, want er zijn hier heel veel echt heel Spaanse bars waar het leuker is wanneer het voller is.

We zijn met een Koreaanse, twee Chinezen en ik (de Amerikanen van de lesgroep zijn op reis dit weekend en vandaag al vertrokken) en we hebben afgesproken het Spaans als voertaal te gaan gebruiken. Ik ben benieuwd of dat gaat lukken, maar daar hun Engels niet heel veel beter is dan hun Spaans, wordt het waarschijnlijk een mengelmoesje met veel handen, voeten en frustraties :-) Gelukkig is er dan altijd nog het eten en de copas...

Ik zit nu ruim anderhalve week in Ronda en ben alweer halverwege mijn drie weken cursus. Ik heb vreselijk veel zin om de cursus te verlengen met nog een paar weken in november en december, maar ja, dan moet ik wel centjes gaan spenderen..

Ik was eerst een beetje bang dat het me zwaar zou vallen om weer in de schoolbanken te zitten voor vijf uur per dag, maar ik vind het fantastisch. Het tempo zit er behoorlijk in, met drie verleden tijden in zeven dagen tijdens de grammaticalessen, maar het kan me bijna niet snel genoeg gaan. In de conversatielessen sluiten we soms aan bij de grammatica, soms doen we spel-achtige dingen, zoals een persoon in gedachten nemen die je wilt zijn en dan stellen de anderen vragen die jij als zijnde die persoon moet beantwoorden, maar meestal monden deze twee uur uit in heel levendige gesprekken over actuele dingen of naar aanleiding van opmerkingen of vragen van ons. Maandag heeft de docent bijvoorbeeld uitgebreid verteld over de periode tussen 1929 en 1986, met de burgeroorlog, het regime van Franco en de overgang naar het democratisch bestel, erg interessant. Gisteren ging het gesprek in op allerlei aspecten van het juridisch bestel in onze geboortelanden en in Spanje, naar aanleiding van de verdwijning van twee kinderen, die Spanje op dit moment in de greep houdt. En ik kan je vertellen, het is echt heel leerzaam om te proberen je mening over drugslegalisatie te formuleren in een taal die je nog niet echt in je vingers hebt...

Ik vind het erg grappig om te merken dat ik feitelijk de hele tijd bezig ben om mijn innerlijke vocabulaire te doorzoeken en om werkwoordsvormen razendsnel te vervoegen: "La policía busc... buscaba los, eeh, a los, eeh eeh, testidos?" waarop dan de docent of een van de anderen zegt: "Testigos!" Aha. Erg snel gaat de discussie dus niet, maar dat mag de pret niet drukken.

Ronda heeft absoluut mijn hart gestolen. Ik slenter dagelijks door de smalle Middeleeuwse straatjes in het oude gedeelte van de stad, door de winkelstraten in het wat minder oude gedeelte of ik ben te vinden in het stadspark. Zeker vorige week, toen het hier nog steeds 27 graden was, en ik daar ging zitten met een boekje of een krantje of gewoon om naar vogels te luisteren of naar de Spaanse gesprekken. Er zijn ook verschillende musea en andere plekken die de moeite waard zijn om te bekijken (zoals, helaas, maar tegelijkertijd wel fascinerend, de Plaza del Toros, met stierenvechtersmuseum...).

Het huis waar ik logeer ligt heel centraal en ik heb hier een enorm grote kamer (bijna zo groot als mijn hele appartement in Rijswijk bij elkaar) met eigen badkamer, waar ik heel veel privacy heb. Ik heb ook leuke gesprekken met mijn gastvrouw en dat is een welkome aanvulling op het lesprogramma. Ze spreekt weliswaar goed Engels en zelfs redelijk Duits (en ook goed Frans, maar daar kan ik dan weer niks van), maar we praten alleen maar in het Spaans met elkaar, zonder smokkelen. Het is wel jammer dat er geen medestudent in huis is, want altijd maar alleen een kopje koffie gaan drinken in de stad wordt ook een beetje vervelend op den duur en in mijn eentje een biertje of een wijntje gaan drinken in een bar, daar heb ik al helemaal geen zin in. De afgelopen twee dagen maak ik wel steeds meer kennis met anderen, maar tegen de tijd dat dat een beetje gaat lopen, ben ik alweer weg...

Hoewel, soms gaat het ook sneller dan ik verwacht, want komend weekend ga ik mee met een groepje op stedentrip naar Granada. De jonge garde van de school had een reisje georganiseerd, maar 1 van de deelneemsters was ziek geworden en verkocht haar plekje. Ik heb de uitnodiging om mee te gaan in haar plaats dankbaar aanvaard, het Alhambra kunnen bezoeken laat ik niet zomaar aan me voorbij gaan en het is bovendien gewoon erg leuk om nog wat meer te zien van Zuid-Spanje.

Ik vrees alleen een beetje, gezien de leeftijd van de deelnemers, dat het Alhambra mogelijk niet het belangrijkste gedeelte van het tripje zal gaan zijn. Ik kan dus waarschijnlijk alle gemiste biertjes en wijntjes van de afgelopen tien dagen binnen één avond weer inhalen :-)

Ronda

Ik denk dat ~C over vooruitziende blik beschikt, want ik ben deze maanden inderdaad veel aan het wennen. In ieder geval meer dan ik van tevoren had voorzien! Ik ben nu twee weken hier in het hotel en zou graag nog wat langer blijven, maar er zijn de komende weken maar heel weinig gasten en ik ben dus eigenlijk niet nodig. Daarom ga ik morgen weer verhuizen, want ik heb anderhalve week geleden een Spaanse taalcursus van drie weken in Ronda geboekt! Voor het eerst in drie maanden ga ik geld uitgeven aan mijn verblijf hier...

Ik had al half-en-half het plan om in het voorjaar een taalcursus te gaan doen in een Spaanse stad, maar ik heb nu drie weken hier stuk te slaan (begin november kom ik om 'zakelijke' redenen even naar NL) en mijn gastvrouw Di vertelde dat er ook in Ronda, de stad hier vlakbij, een taalcursus wordt aangeboden. Deze bleek niet echt duur te zijn en morgen vertrek ik dus naar Ronda, waar ik in een gastgezin ga logeren (hoewel, gezin: de kinderen zijn het huis uit en als ik het goed begrepen heb, is het mama alleen) en maandag start de cursus. Ik hoop vooral dat ik het wat makkelijker ga vinden om het Spaans te verstaan. Want ik kan mezelf mondeling en schriftelijk steeds beter verstaanbaar maken en Spaans lezen gaat ook helemaal niet onaardig, maar vlot verstaan wat er gezegd wordt vind ik nog steeds erg lastig. Waarschijnlijk zal ik een van de oudste cursisten zijn, maar na een zomer met X-adventure ben ik wel wat gewend :-)

© van de foto: Joe Mabel

de kastanjes

Hotel Los Castaños heet niet voor niets Los Castaños. Weliswaar staat er géén grote kastanjeboom voor de deur (dat zou niet passen, want de huizen in het dorp zijn allemaal dicht op elkaar gebouwd), toch heeft het dorp veel met kastanjes. Tamme kastanjes. De hellingen van de vallei staan er namelijk helemaal vol mee: ze zorgen voor een belangrijk deel van de inkomsten van Cartajima en de andere dorpen in de Alto Genal.

Op dit moment zijn de kastanjes rijp en dat is een prachtig gezicht tijdens mijn wandelingen: grote lichtgroene bollen in de bomen, die hier en daar net opengesprongen zijn en hun donkere inhoud laten zien. Op de grond en ook in de bomen verkleuren de ronde bolsters van helder lichtgroen naar okergeel en beigebruin en de kastanjes zelf zijn vaalglimmend roodbruin en liggen op de roestbruine, want ijzerrijke, grond tussen hun stekelige huisjes.

Toen ik hier vorige week aankwam, vroeg ik me af waarom de grond van de kastanjeboomgaarden zo netjes in voren bewerkt was. Inmiddels is het me duidelijk. De kastanjes die van de bomen vallen (tijdens de oogst worden ze er met stokken uitgeslagen), rollen zo niet naar beneden, maar verzamelen zich in min of meer nette rijen langs de helling. Ze worden vervolgens door hele families met de hand geraapt en naar het dorp gebracht. Daar worden ze gesorteerd en in netten gestopt, waarna ze hun weg vinden naar winkels, misschien wel in heel Europa. Mocht je dus kastanjes gaan kopen deze herfst, kijk dan eens of de herkomst Spanje is. Misschien heb ik de kastanje die jij eet wel aan de bomen zien hangen!

ik leef nog, hoor!

Er komen wat vragende geluiden uit het noorden: Hoe gaat het? Je hebt zeker geen WiFi? Schrijf je weer eens een blogje? Het gaat goed en ik heb wel WiFi, alleen is de verbinding niet heel erg stabiel, waardoor ik niet altijd kon doen wat ik wilde. Als ik wél online kon, ben ik de laatste dagen vooral bezig geweest om dingen te regelen voor de weken hierna, waarover binnenkort meer. Eerst maar eens wat over mijn huidige verblijfplaats.

Vorig weekend kwam ik aan op het station in Ronda, waar ik werd opgehaald door John, de partner van de eigenaresse van het hotelletje waar ik nu ben. Het was nooit de bedoeling om echt te gaan reizen en mijn bagage is daar dan ook niet helemaal op afgestemd... Gelukkig kon het allemaal mee in de trein en kwam ik na een dag reizen door Spanje aan in een schitterend klein dorpje in de buurt van Ronda, waar Di haar hotel runt. Het wennen aan wennen was weer van toepassing. Niet alleen moest ik wennen aan andere gewoontes in de keuken en aan nieuwe mensen, maar ook aan het op reis zijn op een andere manier dan ik in gedachten had toen ik van de zomer vertrok. Op reis zijn via workaway betekent, althans voor de meeste workawayers, meer reizen dan verblijven, terwijl mijn oorspronkelijke uitgangspunt meer verblijven dan reizen was! Ik vind het wel erg, erg leuk om nu ook het zuiden van Spanje te leren kennen. We zitten op 40 kilometer van het strand en vorige week zondag werd ik meteen meegenomen naar Estepona, een plaats in de buurt van Marbella. De Costa del Sol is inderdaad alles wat je denkt dat het is: op buitenlanders gericht en volgebouwd met appartementen. Het zou niet mijn vakantie zijn. maar zo in het laagseizoen (ik wil niet weten hoe druk het hier in het hoogseizoen is...) langs het strand lunchen als kennismaking met het zuiden was niet verkeerd!

Het hotelletje is de afgelopen weken heel druk geweest en is dat nog, al drie weken zijn bijna alle kamers vrijwel continue bezet. De gang van zaken in het hotel is eigenlijk niet helemaal berekend op zo'n lange tijd zoveel kamers bezet, want dat komt bijna niet voor. Di en John lopen dus een beetje op hun tandvlees inmiddels en er is ook voor mij genoeg te doen.

Helaas is mijn buitensport-outfit niet helemaal berekend op de clientèle van het hotel, dus ik ben vooral in de keuken te vinden, wat ik weer met plezier doe. Het is heel anders dan bij X-adventure. Daar hoefden we het niet al te nauw te nemen met uiterlijk en presentatie, wat ik in zekere zin jammer vond, terwijl Di juist alles met veel zorg doet en met veel oog voor hoe het er uit ziet.

Ik ben ook twee ochtenden met John weg geweest om te snoeien. Het hotel wordt gebruikt als standplaatshotel door een Britse wandelorganisatie en er zijn vijf of zes uitgestippelde wandelingen die John samen met de organisatie heeft ontwikkeld. Twee trajecten van die wandelingen waren zo langzamerhand helemaal begroeid geraakt met bramen en ander gespuis en daar hebben we dus wat snoeiwerk verricht. De omgeving is hier prachtig en ik heb veel mogelijkheid om vanuit het hotel te vertrekken voor wandelingen en wandelingetjes in de rotsachtige heuvels rondom het hotel. Trouwens, het hotel blijkt niet voor niets 'Los Castaños' te heten. Maar ik hou het nog even spannend...