Er komen wat vragende geluiden uit het noorden: Hoe gaat het? Je hebt zeker geen WiFi? Schrijf je weer eens een blogje? Het gaat goed en ik heb wel WiFi, alleen is de verbinding niet heel erg stabiel, waardoor ik niet altijd kon doen wat ik wilde. Als ik wél online kon, ben ik de laatste dagen vooral bezig geweest om dingen te regelen voor de weken hierna, waarover binnenkort meer. Eerst maar eens wat over mijn huidige verblijfplaats.
Vorig weekend kwam ik aan op het station in Ronda, waar ik werd opgehaald door John, de partner van de eigenaresse van het hotelletje waar ik nu ben. Het was nooit de bedoeling om echt te gaan reizen en mijn bagage is daar dan ook niet helemaal op afgestemd... Gelukkig kon het allemaal mee in de trein en kwam ik na een dag reizen door Spanje aan in een schitterend klein dorpje in de buurt van Ronda, waar Di haar hotel runt. Het wennen aan wennen was weer van toepassing. Niet alleen moest ik wennen aan andere gewoontes in de keuken en aan nieuwe mensen, maar ook aan het op reis zijn op een andere manier dan ik in gedachten had toen ik van de zomer vertrok. Op reis zijn via workaway betekent, althans voor de meeste workawayers, meer reizen dan verblijven, terwijl mijn oorspronkelijke uitgangspunt meer verblijven dan reizen was! Ik vind het wel erg, erg leuk om nu ook het zuiden van Spanje te leren kennen. We zitten op 40 kilometer van het strand en vorige week zondag werd ik meteen meegenomen naar Estepona, een plaats in de buurt van Marbella. De Costa del Sol is inderdaad alles wat je denkt dat het is: op buitenlanders gericht en volgebouwd met appartementen. Het zou niet mijn vakantie zijn. maar zo in het laagseizoen (ik wil niet weten hoe druk het hier in het hoogseizoen is...) langs het strand lunchen als kennismaking met het zuiden was niet verkeerd!
Het hotelletje is de afgelopen weken heel druk geweest en is dat nog, al drie weken zijn bijna alle kamers vrijwel continue bezet. De gang van zaken in het hotel is eigenlijk niet helemaal berekend op zo'n lange tijd zoveel kamers bezet, want dat komt bijna niet voor. Di en John lopen dus een beetje op hun tandvlees inmiddels en er is ook voor mij genoeg te doen.
Helaas is mijn buitensport-outfit niet helemaal berekend op de clientèle van het hotel, dus ik ben vooral in de keuken te vinden, wat ik weer met plezier doe. Het is heel anders dan bij X-adventure. Daar hoefden we het niet al te nauw te nemen met uiterlijk en presentatie, wat ik in zekere zin jammer vond, terwijl Di juist alles met veel zorg doet en met veel oog voor hoe het er uit ziet.
Ik ben ook twee ochtenden met John weg geweest om te snoeien. Het hotel wordt gebruikt als standplaatshotel door een Britse wandelorganisatie en er zijn vijf of zes uitgestippelde wandelingen die John samen met de organisatie heeft ontwikkeld. Twee trajecten van die wandelingen waren zo langzamerhand helemaal begroeid geraakt met bramen en ander gespuis en daar hebben we dus wat snoeiwerk verricht. De omgeving is hier prachtig en ik heb veel mogelijkheid om vanuit het hotel te vertrekken voor wandelingen en wandelingetjes in de rotsachtige heuvels rondom het hotel. Trouwens, het hotel blijkt niet voor niets 'Los Castaños' te heten. Maar ik hou het nog even spannend...
zondag 2 oktober 2011
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Ja je houdt het spannend... maar ik wacht geduldig af. Liefs vanuit het zomerse Holland! We worden deze herfstweek verwend met zomerse temperaturen als goedmakertje voor de voorbije zomer. Dus iedereen weer aan het strand/water en de BBQ's aan.
Een reactie posten