rotsen

Over afgelopen jaar heb ik wat rotsklimactiviteiten betreft een dubbel gevoel. Aan de ene kant heb ik van de klimweken in Frankrijk en Kroatië een supergevoel overgehouden, tijdens beide weken heb ik duidelijk progressie gemaakt, goede ervaring opgedaan, ben beter gaan klimmen. Aan de andere kant ben ik weinig weekends weg geweest, korte trips. Daardoor zijn de rotsen in België nog steeds een beetje intimiderend voor mij. Dat vind ik best raar. Ik draai mijn hand niet om voor een lange rotsroute van tien lengtes 4 en lage 5, maar voel een weerstand wanneer ik onderaan een 4b in Freyr of Beez sta.

In het afgelopen jaar had ik ook wel pech met de weekends. Na een superstart in Durnal viel het weekend in Freyr min of meer in het water en lukte het me niet om vlot het goede gevoel te vinden. Van april tot oktober kon ik steeds niet mee naar België (gelukkig waren die klimweken er!) en toen dat uiteindelijk toch weer lukte, bleek dat weekend, in Beez, ook weer een regenweekend te zijn.

Over twee weken sta ik weer onderaan de rotsen van Beez. Ik ben bang dat ik me toch weer redelijk geintimideerd ga voelen. Ik hoop eigenlijk dat er zaterdag een medeklimmer is, die voorklimmeters wil maken in (ook hoge) vijven en mij na wil laten komen. Dan ga ik zondag vieren en hopelijk ook lage vijven voorklimmen en de Beez-en-Freyrspoken verjagen uit mij hoofd.