nog eens training

De trainingsweken zijn bijna ten einde. We zijn nu met duurtraining bezig en we mogen (moeten!) eindelijk weer verzuren. In de eerste 12 weken klommen we vooral bóven ons eigen niveau, korte en krachtige bewegingen. Nu klimmen we vooral onder ons niveau, maar dan wel iedere route drie keer! Tot drie maanden geleden schreef ik op dit blog regelmatig iets over overhangen en dat ik daar niet zo vriendjes mee was. Inmiddels heb ik drie maanden lang twee keer per week overhangen geklommen en ik draai er mijn hand niet meer voor om. Nu ja, ok, ik vind het nog steeds heftig en zwaar, maar ik kán het nu en ik ga ervoor, ook wanneer mijn spieren vermoeid zijn en het lijkt of het niet meer gaat lukken.

Ik ben ook duidelijk sterker geworden. Gisteren moest ik de twee-seconden-oefening doen, in een 5c (op niveau dus). De twee-seconden-oefening bestaat er uit, dat je je hand steeds twee seconden boven de greep laat zweven, voor je hem vastpakt. In de route die ik deed, kwam dat telkens weer neer op een opblokpas: met de ene arm trek je jezelf naar de wand en behalve spanning op die arm houd je ook je lichaamsspanning twee tellen vast, terwijl je andere hand bij de volgende greep zweeft. Het was zwaar, maar absoluut niet onmogelijk, ik wist alles wat ik had netjes te combineren en in te zetten. Pas toen ik me liet zakken, en de route nog even snel door mijn gedachten liet gaan, realiseerde ik me dat het de ene opblokpas na de andere was geweest en dat ik 12 weken geleden nauwelijks één opblokpas kon volhouden, laat staan meerdere keren achter elkaar!

Bij de hangoefening op het campusbord kon ik gisteren vier keer tien seconden hangen aan zes vingers (ik begon vijf weken geleden met twee keer vijf plus twee keer zes) en zelfs het optrekken gaat beter, hoewel ik nog niet zelfstandig één keer trek en dat had ik stiekem toch wel leuk gevonden. Maar ik heb nog anderhalve week, dus wie weet.

Ik ben zo blij dat ik me heb ingeschreven indertijd voor deze training. Het aangereikt krijgen van routes om te klimmen is in het begin even wennen, klimmen 'voor de leuk' is er niet meer bij (de trainer koos routes die je zwakke plekken trainden) en aanvankelijk was bovendien alles een beetje frustrerend, omdat we die eerste weken voornamelijk (ruim) boven niveau klommen. Na vijf weken begon ik duidelijk te merken dat er progressie was en nam de frustratie af en de lol toe en dat is alleen maar beter geworden. Het lijkt me alleen nog wel lastig om straks in mei, nadat de training is afgelopen, zelfstandig de vorm vast te houden. Ik hoop dat we daar nog een paar tips voor krijgen. Wat mij betreft volgend jaar weer zo'n training! En voor nu: misschien kan ik zo'n overhangende 6c dit jaar gewoon klimmen :-)