Een nieuw begin?

Er is veel veranderd in het afgelopen jaar, doordat M. en ik begin april een punt hebben gezet achter ons samenzijn. We kijken terug op mooie jaren, maar we konden uiteindelijk niet meer het aanknopingspunt vinden om samen een nieuwe start te maken toen de relatie daarom vroeg. Dit voelden we gelukkig allebei zo en we hebben alles met veel respect naar wat er was kunnen afwikkelen.

Dit betekende afscheid nemen, maar ook nieuwe kansen zien! En ik heb het aangedurfd om dan ook maar meteen de bezem er flink doorheen te halen. Een lang gekoesterde, maar eerder niet echt realistische wens van mij, is om een jaar lang door te kunnen brengen in de bergen. Daar de zomer te zien overgaan in de herfst en de herfst in de winter, meemaken hoe het is om vier maanden lang alleen maar sneeuw te zien, toeristen zien komen, zien gaan en weer terug zien komen, de bloemen in het voorjaar mee te maken en te ontdekken hoe het is in de rustige maanden. Kortom, deel zijn van, in plaats van even er in en er dan weer uit.

Met mijn achtergrond als juf is dat best lastig natuurlijk, maar gelukkig heb ik inmiddels aardig wat mensen in mijn bergennetwerk die mij een beetje op weg hebben geholpen, met tips en met contacten. Zodat ik kon bepalen wat ik wel en wat ik niet wilde en wat er wel en wat er niet realistisch is. Het allerliefste zou ik een plekje vinden in de Spaanse Pyreneeën, meer specifiek in het Castilliaanse gedeelte, omdat ik heel graag beter Spaans leer spreken dan ik nu doe en ik de Pyreneeën een prachtig gebergte vind. Helaas heb ik nu juist daar het minste contacten. En zomaar op cv een buitenlandse dame met jarenlange onderwijservaring en geen enkele horeca- of gastenindustrie-ervaring aannemen, dat lijkt tot nu toe een beetje te avontuurlijk te zijn voor de gemiddelde Spaanse berghut.

Maar ja, wie wilde er ook alweer het avontuur? Ikzelf toch? Dan moest ik ook maar het idee durven loslaten dat ik pas wegga als ik daadwerkelijk plek heb om een jaar te blijven. Uit betrouwbare bron heb ik inmiddels vernomen dat het, ook in Spanje (juist in Spanje?) toch het beste werkt om eerst zichtbaar te worden en daarna pas te gaan kijken of er een wat langduriger plekje voor je is.

Dus ik heb inmiddels gesolliciteerd op een plaatsje in het team bij X-Adventure. Als ik daar in juli aan de slag kan, ben ik in ieder geval twee van de twaalf maanden onderdak en kan ik alvast mijn neus laten zien aan eigenaren van pensions, horeca, winkels of hutten, die een hulpje kunnen gebruiken dat niet veel vraagt en wel graag de handen uit de mouwen steekt. Ik vind het reuzespannend, maar ook reuzeleuk!