inlees-oefeningen

Een maand geleden ben ik weer gestart met een paar weken klimtraining. Twee jaar geleden deed ik ook mee met een training, die duurde toen 16 weken en die training ging uit van een strak schema: een paar weken maximaalkracht, een paar weken kracht-uithoudingsvermogen en coordinatie en een paar weken duur. De training van dit jaar is meer gericht op het aangereikt krijgen van allerlei technieken om aan de hand daarvan zelf je training gestalte te kunnen geven, en tegelijkertijd op het verbeteren van techniek en tactiek.

Vorige week hadden we huiswerk. We moesten een route die we niet kenden helemaal uittekenen en daarbij bepalen hoe je daar de beweging gaat maken (rechterhand of linkerhand, eventueel voetplaatsing er bij meenmen). Daarna je de route inprenten zoals je hem getekend had en daarna klimmen. Inlezen-plus dus.

Inlezen vond ik vroeger een rampenplan, maar naarmate ik het gewoon vaker doe, gaat het steeds makkelijker. Behalve dan de 'lastige plekjes'. Door de tekenopdracht, ontdekte ik dat ik vaak niet doorzet als ik het niet snel zie. Dan sla ik een klein stukje over van de route, en begin weer bij een plek waar het helemaal duidelijk is hoe die greep moet worden aangepakt. Eigenlijk is dat helemaal niet handig, natuurlijk. Want juist dat is de plek, die waarschijnlijk ook tijdens het klimmen niet een-twee-drie gaat lukken.

Door de opdracht moest ik de twee lastige plekjes wel tot de bodem uitzoeken en daar heb ik best even een tijdje over gedaan. Te lang om nog leuk te zijn voor mijn zekeraar, als ik op de gewone manier had ingelezen. Maar nu had ik alle tijd en het resultaat was er wel naar! Ik kende de route nog niet, maar ik klom hem supersoepel alsof ik hem in de afgelopen weken al een paar keer had gedaan.

Gisteren kregen we een vervolg op deze tactiek-opdracht: zoek een bekende route uit die onder je on-sight-niveau ligt, lees die helemaal in, prent hem vervolgens helemaal in en dan een blinddoek om en klimmen maar... Voeten mogen overal terecht komen, maar de handen moeten naar de grepen die bij de route horen (en die dus zijn ingelezen).

Wat een openbaring was deze oefening. Ik had er ook dit keer weer lang over gedaan. Het duurde zeker wel tien minuten, denk ik, voordat ik de grepen en het verloop ervan kon onthouden zonder naar de route te kijken. Maar toen ging het klimmen daarna wel bijna alsof ik gewoon keek en het was een heel lekker gevoel, heel erg 'in control' en erg gefocust. Ik ben stiekem toch wel een beetje benieuwd of ik dit ook zo zou kunnen met een helemaal nieuwe route...