Woensdag de Foz de la Canal, een prachtige canyon om te zien, en helemaal voor mij, want de ene rappel (abseil) na de andere (onder andere een glij-rappel, een rappel langs een grote waterval en een heerlijk lange rappel aan het einde van de canyon) en geen sprongen, lekker rustig... De volgende dag stond de Sorrosal op het programma. In het staartje van deze canyon is een Via Ferrata gemaakt, die ik al een aantal keer gedaan heb (onder andere vorig jaar met Harry). Iedere keer kreeg ik weer zin in die enorme rappel die zich onder die via ferrata uitstrekt en afgelopen week was het dus zover.Sorrosal is ook echt een prachtige canyon, smal, met wanden van gelaagd en geplooid gesteente en heel gevarieerd (gelukkig moest de hoogste sprong eerst geïnspecteerd worden en ik was maar wat graag de vrijwilligster die langs het touw naar beneden ging!).
Als kers op de taart mocht ik gisteren met de 'grote mensen' mee. Er zijn de komende week geen deelnemers en dit weekend hebben de gidsen (acht stuks) dus vrij om voor zichzelf canyons te doen.We deden de Eriste, en wát een canyon is dat! Echt heel mooi om te zien en in te zijn, met een schitterende glijbaan van 25 meter en de ene spectaculaire rappel na de andere; de spectaculairste gaat onder het water van een smalle waterval door, dat in een boog van de rotsen stroomt. D
e sprongen waren geen probleem, hoewel ik moet bekennen dat Marijn zo lief was om zijn touw uit te gooien zodat ik de hoogste sprong kon rappellen.Vandaag was dan mijn laatste volledige dag in Spanje. Het keukenteam van dienst (zie hiernaast) ging op stap om mij afscheid van de omgeving te kunnen laten nemen. We begonnen onze wandeling vrij hoog en klommen in een klein uurtje naar een zeer oude kluizenaarsgrot, waar enkele eeuwen later een kapelletje in is gebouwd. Met het prachtig uitzicht over de vallei en de Pre-Pyreneeën erachter was dit een waardig afscheid. Vanavond de laatste keer slapen in een tentje...
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten