6b's (meer uit de klimweek)

Ik had al in maart mijn doel voor deze klimweek geformuleerd: tenminste twee 6a's voorklimmen, eventueel nadat ik de route al een keer zou hebben geklommen. Ik had er niet op gerekend dat ik al op de derde dag dat doel zo'n beetje bereikt zou hebben. Ok, die 5c+ was dan wel net geen 6a, maar de manier waarop ik 'm geklommen had, gaf me veel zelfvertrouwen. Ik begon in mijn hoofd mijn doel bij te stellen: ik wilde wel op jacht naar een 6a on-sight (on-sight betekent de route in één keer klimmen, dus zonder dat je passen in een eerdere poging uitprobeert en zonder dat je in het touw gaat hangen om uit te rusten). Ik had ook mijn andere doel in mijn achterhoofd: een 6b klimmen na uitwerken, maar door het karakter van deze klimweek, met verschillende klimpartners en verschillende gebiedjes, (en ook wel een beetje door mijn eigen karakter van 'nieuw is leuk') leek dat wat moeilijker te realiseren.

Na de klimdag van gisteren, waar mijn mentale zelfvertrouwen een flinke boost had gekregen, voel ik me zelfverzekerder dan ooit. Ik kijk na het avondeten met R. en W. verlekkerd naar een klein gebiedje; een route of tien, vrijwel allemaal zessen. Dat ik likkebaardend naar zo'n gebiedje zou kunnen kijken, had ik ooit wel gedroomd, maar stiekem had ik ook een beetje gedacht dat het wel bij dromen zou blijven. Ik maak een klimafspraak met W. en houd de mogelijkheid van werken in een 6b in mijn achterhoofd.

De route naar Clue-de-Plaisans loopt via Ubrieux, waar we inklimmen, en Buis-les-Baronnies, waar we een kop koffie met een flinke pizzapunt bestellen. Als we bij het klimgebiedje komen, blijkt het een idyllisch plekje, bij een kleine kloof. We leggen de touwen uit en W. start in een 6b, leuk, dan kan ik die mooi in toprope doen en wie weet! Het is een echte plaatroute, W. klimt hem prachtig en ik met één blok, omdat ik het even gehad heb met "Blijf ik wel staan als ik deze beweging maak? Hee, ik blijf staan!".

Ik ben zo blij dat ik heelhuids boven ben, dat ik er niet over peins om hem voor te klimmen! Geen probleem, we gaan gewoon verder. Nadat W. een zware 6c+ geprobeerd heeft, kiezen we voor de route ernaast, twee lengtes, 6a en 6b. De 6a lengte is voor mij, de 6b voor W. Ik vind mijn lengte doodeng terwijl ik bezig ben. Als ik de tweede haak heb bereikt kan ik het niet laten: ik ga in het touw hangen. Blijkbaar is de wil om een 6a te on-sighten nog niet helemaal gerijpt. Daarna blijf ik het eng vinden, maar de verleiding van een blok weet ik nu te weerstaan. Vreemd dat ik dat nog niet kon bij die eerste blok.

Ik laat W. nakomen en hij klimt de 6b voor. Een pittige plaatroute, met heel delicate stappen. Ik kom na, maar zit mezelf tussen de oren alweer vreselijk in de weg; ik moet mezelf bij bijna iedere pas over een drempeltje heen helpen en dat kost zoveel mentale energie! Bij de crux gebruik ik het setje om verder te komen en een blok is er ook geweest. Toch kom ik met een glunderend gezicht boven, want al die andere passen heb ik toch maar mooi gedaan en het is een prachtige route, met een mooie standplaats bovenin. Hier komen relatief weinig klimmers; de route is nog maagdelijk ruw (en dat is maar goed ook...), zowel W. als ik trokken een stuk uit de rots en er ketste zeker zeven keer een steen naar beneden.

We seilen voorzichtig ab, om de klimmers onder ons niet nog meer te bekogelen en ik kom uiterst voldaan weer op de grond aan. Mentaal valt er weliswaar nog een hoop winnen, maar ik kan zo'n 6b toch maar gewoon aan!

© van de foto's: Pascal, Walter