monk 1 jaar

Gisteren vierde Monk Bouldergym zijn eerste verjaardag, je kon er de hele dag boulderen voor een symbolische 1 euro en 's avonds was Chris Sharma uitgenodigd om een lezing te komen geven. Toen we om vier uur aankwamen, was het meteen duidelijk dat er een gezellig feestje aan de gang was, met ondanks de vele mensen een heel relaxte sfeer.

Ik had door omstandigheden (paar dagen ziek geweest en daarnaast een vol programma) al twee weken niet meer geklommen en ik had dus weinig grootse plannen. Toch ging het beter dan ik verwacht had. Meestal ga ik slordig klimmen als ik een tijdje weinig of niets gedaan heb, alsof mijn klimspieren niet meer goed kunnen samenwerken, maar daar merkte ik gisteren helemaal niets van. Misschien kwam dat ook, omdat ik de makkelijke boulders die ik in het begin deed, meteen al als serieus materiaal benaderde, ik was tenslotte 'uit vorm', dacht ik. Daardoor ging ik ze netjes klimmen, in plaats van even snel omhoog om op te warmen voor het betere werk. Ook blijkt afklimmen met zo min mogelijk energieverspilling best een goede oefening in netjes klimmen te zijn. Ik wilde namelijk liever niet afspringen, omdat ik daarvan vaak naderhand last van mijn rug krijg.

Het uit vorm zijn viel dus mee en het duurde dan ook niet lang of ik was de groene boulders zat en begon aan de blauwe en de rode. Je moest deze dag wel vaak even wachten op elkaar bij het boulderen, dat ben ik niet zo gewend in Monk, maar hinderlijk was dat zeker niet: het geeft even rust tussen twee pogingen en het wachten duurde nooit lang.

Voor avondeten was gezorgd, een lekkere Thaise curry, en na nog even uitboulderen in plaats van uitbuiken konden we aanschuiven voor de lezing van Sharma. Zijn voorkomen en optreden straalde aan alle kanten rust uit en het was eigenlijk net alsof hij op een avondje bij vrienden wat aan het vertellen was. Heel relaxed dus. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik niet heel erg onder de indruk was van hoe hij zijn verhaal vertelde. Het ging over wat hem zoal bezighield (klimmen), over wat hij daarnaast erg graag deed (klimmen), over wat hem het makkelijkste af ging (ja, inderdaad, klimmen) en over hoe hij moeilijkheden overwon (door te klimmen). En wat dat laatste betreft, moeilijkheden waren er eigenlijk niet, hooguit lastigheden zoals 'wat nu?' na een afgerond project en 'rond alsjeblieft af dat ding!' bij een project op een afgelegen en niet al te vriendelijke plek in de woestijn. Ik vond het wel erg leuk om deze topklimmer gewoon in Monk te zien rondlopen en natuurlijk vind ik het geen probleem om iemand te horen vertellen over wat hij het liefste doet, zeker als dat aansluit bij wat ik zelf het liefste doe en, niet onbelangrijk, wanneer dat geïllustreerd wordt met foto- en videomateriaal om je vingers bij af te likken!

Het was al met al een geslaagd verjaardagsfeestje en het enige dat ik echt jammer vind, is dat Monk niet naast de deur is. Het feest na afloop hebben we dan ook maar aan ons voorbij laten gaan.