klimhalprogressie

Het schrijven op het blog was niet het enige dat een beetje uit de routine was geraakt de afgelopen twee maanden; in de klimhal kwam ik ook hooguit nog één keer per week. Daar tussendoor klom ik wel, hoor. Ik ging naar de Ardennen, ik vloog naar Sardinië, ik bezocht het Cima Immink-klimcafe dat georganiseerd was in Klimmuur Centraal en ik was een paar keer te vinden op Monte Cervino in Bergschenhoek, waar ik met een medekandidaat SKI reddingstechnieken uitprobeerde en oefende. Maar in de klimhal bleef menig mooie route door mij onbeklommen.

Helaas is het klimmen op rots duidelijk minder intensief dan klimmen op plastic, om maar te zwijgen van het oefenen van reddingstechnieken, waarbij ik óf lijdzaam in mijn gordel hing, overgeleverd aan de snelheid waarmee M. zijn technieken wist toe te passen, óf in een verder eenvoudige route zelf aan het knutselen was met allerhande touwtjes.

De eerste klimhalsessies na de herfstvakantie merkte ik het meteen: drie weken niet meer op plastic klimmen, na een paar weken onregelmatig klimmen, en weg was het efficient inzetten van lichaamsspanning, weg was mijn coördinatie bij de wat lastiger technieken. En weg was de kleine-greepjes-tolerantie van mijn vingers.

Maar ik ben weer op weg naar beter. Vorige week vrijdag heb ik mezelf vermaakt in het boulderhok in íets te moeilijke boulders, afgelopen dinsdag heb ik vervolgens alleen maar makkelijke vijven heel netjes proberen te klimmen en gisteren heb ik mezelf moe gemaakt in een lange 5c+-overhang, een korte 6a+-overhang en een korte, steile 6b. Ook deze waren, net als de boulders van vorige week, allemaal net iets te moeilijk, maar dat frustreert me helemaal niet meer. Ik weet het intussen: ik moet even geduld hebben (en ik moet de regelmaat volhouden natuurlijk) en over een paar weken bataalt het ploeteren zich wel uit. Binnenkort op dit blog. Als ik de regelmaat ook hier volhoud natuurlijk.

© van de foto: Loek Timmermans