Ruim vier jaar geleden was ik voor het eerst in Hotton. Het sneeuwde licht en ik zette mijn eerste schreden in de rots. Op mijn bergschoenen, want ik vond het veel te koud om mijn klimschoentjes aan te trekken. Ik kwam er nog een paar keer terug voor instructieweekends en op mijn eerste weekend als zelfstandig klimster was ik er voor het laatst. Het was een warm zomerweekend; geen sneeuw, maar zwemmen in de Ourthe na afloop!
Misschien is het omdat Hotton zo verbonden is met de begintijd van mijn klimactiviteiten, maar toen ik er afgelopen weekend weer was, voelde ik me er helemaal thuis. Ik vond het meteen jammer dat het zo lang geduurd had, twee jaar, voordat ik er terugkeerde. Ik was weer mee op instructieweekend, stage lopen dit keer, de rollen waren dus omgedraaid. Wat een heerlijke routes in Hotton. Ik had echt zin om alles weer te klimmen waar ik drie jaar geleden in geploeterd had. Dat kwam mooi uit, want dat waren natuurlijk precies de routes die in een instructie-situatie mooi van pas komen.
Op de terugweg in de auto hadden we het over het instructie geven en hoe makkelijk of moeilijk dat is. Door de verhalen van mijn medeinstructeurs besefte ik hoe vanzelf het lesgeven bij mij gaat. Hoe ik van de situatie die ik voor me heb uitga en daar vrijwel meteen mogelijkheden bij zie om er een leersituatie van te maken. Eén vraag van de cursist en ik heb zo weer een half uur of een uur van de instructietijd vol.
Ik kom het iedere keer weer tegen, die basale onzekerheid over of ik de dingen die ik wil doen wel kan. Ik heb me echt afgevraagd of ik dat wat ik in mijn werk zo vanzelfsprekend doe met rekenen, taal of (on-)gezellig samenzijn, ook zomaar om zou kunnen zetten in het instructie geven aan beginnende klimmers. Maar na dit weekend weet ik dat ik me daar echt geen zorgen over hoef te maken. Mijn arsenaal aan mogelijke oefeningen en werkvormen, dat mag zeker nog uitgebreid worden en het voortdurend geconcentreerd zijn kost nog veel energie, maar het aandragen van leer- en oefenvormen op een handig moment, dat is gewoon een tweede natuur geworden. En ik vind het ontzettend leuk om te doen! Maar dat had ik geloof ik al een keer gemeld.
(plaatje gevonden op de website van trajectum, het magazine van de hogeschool utrecht)
maandag 21 juli 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten