woensdag 22 oktober 2008

wandelen langs de lesse

"Ga je tegenwoordig elk weekend klimmen in Belgie?!" vroeg Frans me. Ik had net op Twitter gemeld dat ik tevergeefs op zoek was naar een onderkomen in de Ardennen voor het weekend. Ik kan hem geruststellen. Ik ga niet elk weekend klimmen in België, afgelopen weekend ging ik om te wandelen. We vonden uiteindelijk toch nog een leuk en betaalbaar hotelletje in de Lesse-vallei, even ten zuiden van Dinant en M. kocht nog snel een wandelboekje; hij vond er een waarvan vier wandelingen hun startpunt hadden in de directe omgeving van van het dorpje waar wij zouden overnachten.

We vertrokken zondagochtend niet al te laat, zodat we 's middags nog konden gaan lopen. We kozen een mooie wandeling langs de loop van een sprookjesachtig zijriviertje van de Lesse. Vreemd eigenlijk dat wij de Ardennen zo ver weg vinden. Als we in Engeland bij een vriend van ons zijn, rijden we, vaste prik, zonder blikken of blozen 2,5 uur om in Snowdonia te gaan wandelen, maar voor de Ardennen doen we dat niet zomaar. Omdat het buitenland is?

Maandag knoopten we twee wandelingen uit het boekje aan elkaar tot een wandeling van zo'n 17 kilometer. Weer zo'n mooie tocht, langs de Lesse dit keer en het weer werkte enorm mee. We zagen honderden paddestoelen, M. viel van schrik bijna van een brug af toen er niet ver uit de buurt een hert of wild zwijn werd omgelegd, we vonden de afdrukken van hertenhoeven in de modder, er waren duizenden bladeren om lekker doorheen te stappen en we hadden na de wandeling nog energie over om naar Dinant te rijden en daar de Citadel te bezoeken.

Helaas kwam de slechte weersvoorspelling voor de dinsdag uit en regende het pijpenstelen toen we aan het ontbijt zaten. Gelukkig hadden we ook een slechtweerprogramma voorbereid en zo zaten we even later in de auto naar Han-sur-Lesse om daar de plaatselijke Efteling-attractie te bezoeken, de grotten. Indrukwekkende druipsteenformaties, prachtig om te zien, maar het gevoel dat het ook allemaal echt is, miste ik toch een beetje. Wat ik wel heel leuk vond was de wijze waarop je de grot weer verlaat: over de Lesse, met een fluisterboot. Jammer genoeg regende het nog steeds buiten de grot. Een afscheidswandelingetje rondom het dorpje Han zat er dus helaas niet in.

Geen opmerkingen: