vrijdag 28 augustus 2009

lichaamsspanning

Ik schreef het al, mijn lichaamsspanning was een beetje weggezakt in de vakantie. Dat merkte ik vooral tijdens het boulderen. Ik heb flink zitten ploeteren in een aantal overhangende- en dakjesboulders, zonder veel succes.

Afgelopen woensdag deed een mede-boulderaarster een poging in één van die boulders. Ze kende de boulder niet en bleef bij de eerste poging steken op de plek die mij in de afgelopen keren bezig had gehouden. Ik wist inmiddels wel hóe ik mijn voeten wilde hebben en wát er moest gebeuren om de 'zwiep' te voorkomen, maar mijn spieren waren nog niet zo ver dat dat laatste ook lukte.

"Ik zet mijn rechtervoet daar en mijn linker..., nee, wacht even, eeh,.... Ik weet het niet meer precies, ik moet hem even doen, dan voel ik het wel weer." Ik stapte op de boulder af en zei verontschuldigend: "Hij lukt nog niet, hoor, ik kan niet voldoende lichaamsspanning opbouwen om mijn voeten te kunnen laten staan."

Mijn voeten wisten inderdaad meteen weer welk treetje ze moesten hebben, ik maakte de beweging en de greep leek wel vijf centimeter dichterbij gekomen te zijn sinds vorige week. Zonder ook maar het minste zwiepje bleef ik netjes hangen tussen de voettree en de greep. Huh?

Zo zie je maar weer, zonder veel succes is lang niet altijd hetzelfde als zonder resultaat :-)

PS: nu is de volgende beweging in die boulder de uitdaging...

Geen opmerkingen: