cijfertjes

De bereikbaarheidsproblemen met dit blog zijn nog niet helemaal de wereld uit. Frans blogde erover en heeft mij naar aanleiding daarvan ook wat handreikingen gegeven waarmee ik achter de oorzaak kon komen. Dat is gelukt, maar de oorzaak wéten, is in dit geval helaas niet ook hem oplossen. De oplossing is in ieder geval al wel weer wat dichterbij en ik hoop in de tussentijd dat de wel-bereikbaarheid beter is dan de niet-bereikbaarheid.

Ik heb me gisteren uitgeleefd op de boulderladder. "Hoe ging het?", vroeg aan het einde van de avond iemand. "Ik heb geen enkele nieuwe boulder af kunnen vinken, maar het ging heel lekker!"

Ik geef het toe, hoor, ik ben wel een beetje van de cijfertjes, van zichtbaar resultaat. "Een 6a in één keer uitgeklommen!" "Mijn eerste 6b!" "Ik heb twee vijven geboulderd!", dit soort uitspraken zijn geen vreemden op dit blog. 6b's klimmen, of vijven boulderen gaat dan ook meestal samen met een goed gevoel in benen, lijf, evenwicht en souplesse en als dat dan ook nog eens wordt afgetopt met een mooi resultaat, ben ik vaak erg tevreden. Maar zoals ik aan kinderen vaak vraag: "Hoe vond je het gaan?", als ze ontevreden bij mij komen omdat ze vinden dat ze teveel fouten gemaakt hebben in hun werk, zo vraag ik mezelf dat automatisch ook, wanneer ik geen zichtbaar resultaat heb geboekt.

En hoewel het op dit blog misschien niet zo tot uiting komt, is 'hoe het ging' voor mij veel belangrijker dan het cijfertje dat er vervolgens uit komt rollen. In het werk van de kinderen gebeurt het vaak, dat ze heel lekker hebben zitten werken aan een opstel, of aan hun rekenwerk, maar dat ze zich vooral op één aspect hebben geconcentreerd. En dat ze daardoor bijvoorbeeld veel spelfouten maken in een verder prachtig verhaal, of de helft van het rekenwerk fout hebben, omdat ze zich hadden voorgenomen om zonder tafelkaart de tafelsommen te maken, vergetend dat ze dus ook de helft goed hebben en dat ze het niet zo lang geleden helemaal niet zonder tafelkaart konden. Wanneer je hierop wijst, en dan vraagt hoe het werken ging, komt er een heel ander antwoord: "Ja, het schrijven ging heel lekker, ik had het verhaal zo en we hoefden maar twee bladzijden, maar toen kon het nog helemaal niet stoppen en nu heb ik er drie en ik had het ook nog eens als een van de eersten af!" "Dat is fijn, daarom heb je nu tijd om rustig die spelfouten te gaan verbeteren". Of, bij het rekenwerk: "Ja en ik wist een heleboel sommen eigenlijk meteen, zonder na te denken! Weet je, juf, ik ga nu kijken welke tafels ik al uit mijn hoofd kan!"

Ik merkte gisteren al meteen bij het inklimmen dat het wel eens een goede avond zou kunnen worden. Ik stond vanzelf op mijn voeten en had een goed gevoel voor mijn zwaartepunt. Een uitstekend uitgangspunt bij het klimmen. In de boulderladder van deze keer zitten niet zo veel nieuwe makkelijke routes, dus ik moest me op de moeilijkere vieren en op de vijven storten. De voor mij moeilijke vieren zitten allemaal in overhangende wandgedeeltes en ik heb dus flink kunnen werken aan mijn overhang-techniek. De bouldermat werd bevolkt door precies voldoende mensen: we zaten elkaar niet in de weg en er was toch altijd wel iemand in de buurt die je van feedback kon voorzien. Ik was echt lekker moe aan het einde van de avond, kreeg niet veel meer voor elkaar, maar voel me vandaag gewoon lekker fit, zonder spierpijn of stijve vingers. Heerlijk. Morgenmiddag weer routes klimmen. Eens kijken of ik de 5c in de overhang voor elkaar krijg met niet meer dan twee bloks.